Olimpiada Fizyczna
Z Wikipedii
Olimpiada Fizyczna to jedna z olimpiad przedmiotowych, przeznaczonych dla uczniów szkół średnich. Jest organizowana od 1950 roku przez Polskie Towarzystwo Fizyczne. W chwili obecnej zawody odbywają się w trzech etapach: korespondencyjnym, okręgowym i ogólnopolskim. Pięciu najlepszych zawodników bierze udział w Międzynarodowej Olimpiadzie Fizycznej. Dawniej olimpiada składała się z czterech etapów: przedwstępnego, wstępnego, okręgowego i ogólnopolskiego.
Podczas etapu korespondencyjnego uczniowie rozwiązują 18 zadań teoretycznych oraz przeprowadzają dwa eksperymenty. Rozwiązania przesyłają do odpowiednich komitetów okręgowych olimpiady.
Etap okręgowy jest podzielony na dwie części: teoretyczną, odbywającą się około 20 stycznia, kiedy rozwiązywane są 3 zadania, oraz doświadczalną, odbywającą się w ostatniej dekadzie lutego. Każda część odbywa się w ustalonym przez komitet okręgowy miejscu i trwa 4,5 godziny.
Do zawodów ogólnopolskich zostaje zakwalifikowanych około 60 osób. Odbywają się one na przełomie marca i kwietnia w Warszawie. Finał składa się z części teoretycznej (3 zadania) oraz doświadczalnej trwających po 4,5 godziny. Po zawodach odbywają się wykłady i imprezy kulturalne i rekreacyjne, a następnie uroczyste zakończenie olimpiady.
Finaliści i laureaci Olimpiady Fizycznej są zwolnieni z egzaminu maturalnego z fizyki, oraz mają wolny wstęp na prawie wszystkie kierunki studiów politechnicznych oraz niektóre kierunki uniwersyteckie.
Powszechnie uznawana jest za jedną z najtrudniejszych olimpiad przedmiotowych.
