Operator paradoksalny
Z Wikipedii
Operator paradoksalny (operator punktu stałego) to funkcja w rachunku lambda, która dla każdej funkcji tworzy jej punkt stały:

Nazwa bierze się stąd, że jeśli tą funkcją będzie na przykład negacja (niezależnie od przyjętej definicji) to:

Operatorów paradoksalnych jest nieskończenie wiele. Najczęściej używany jest zdefiniowany następująco:

niemniej jeśli
to funkcja
też jest operatorem punktu stałego[1].
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Barendregt, H. P., "The Lambda Calculus: Its Syntax and Semantics.", 1984 (en).