Opium ludu
Z Wikipedii
Opium ludu – fraza Karola Marksa, określająca religię jako zbiór złudzeń mających na celu uśmierzenie cierpienia. Marks był ateistą i twierdził, że w zdobywaniu szczęścia ludziom owo opium przeszkadza.
Wyrażenie to znajduje się we wstępie do Przyczynku do krytyki heglowskiej filozofii prawa (1843):
- Nędza religijna jest jednocześnie wyrazem rzeczywistej nędzy i protestem przeciw nędzy rzeczywistej. Religia jest westchnieniem uciśnionego stworzenia, sercem nieczułego świata, jest duszą bezdusznych stosunków. Religia jest opium ludu.[1]
Włodzimierz Lenin kilkakrotnie podejmował tę ideę Marksa ("O stosunku partii robotniczej do religii", 1900, "Socjalizm i religia", 1905).
[edytuj] Przypisy
- ↑ "Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa", www.marxists.org
