Osnowa geodezyjna
Z Wikipedii
Osnowa geodezyjna - zbiór odpowiednio wybranych i stabilizowanych punktów terenowych, dla których określono współrzędne płaskie lub wysokościowe w przyjętym układzie współrzędnych z użyciem metod geodezyjnych. Osnowy geodezyjne, w zależności od gęstości rozmieszczenia punktów oraz dokładności wyznaczenia ich współrzędnych dzielą się na klasy.
Punkty osnowy geodezyjnej pełnią rolę nawiązania dla wszystkich robót geodezyjnych, których wynikiem są współrzędne określone w państwowym układzie współrzędnych. Punkty pomiarowej osnowy geodezyjnej mogą być punktami ciągów poligonowych dwustronnie nawiązanych, ciągów poligonowych jednostronnie nawiązanych, ciągów poligonowych zamkniętych, ciągów niwelacyjnych dwustronnie nawiązanych, ciągów niwelacyjnych zamkniętych oraz innych konstrukcji geodezyjnych.
Osnowy geodezyjne, ze względu na sposób przedstawienia wzajemnego położenia punktów, dzielą się na:
- osnowę poziomą, w której określone jest wzajemne położenia punktów na powierzchni
- osnowę wysokościową, w której wysokość punktów określono względem punktu odniesienia
- osnowę dwufunkcyjną, której punkty maja znane położenie i wysokość, a więc spełniają równocześnie funkcje punktów osnowy poziomej i wysokościowej
- osnowę przestrzenną, w której punkty mają znane położenie w układzie geocentrycznym.
Ze względu na dokładność i rolę w pracach geodezyjnych osnowy dzielą się na (podział na klasy podany jest dla osnowy poziomej):
- podstawowe (I klasy)
- szczegółowe (II i III klasy)
- pomiarowe
