Park Wilsona w Poznaniu
Z Wikipedii
 |
|
Park Wilsona w Poznaniu - jeden z najpiękniejszych poznańskich parków. Zajmuje powierzchnię 7,2 ha, a jego początki sięgają 1834 roku, kiedy to teren dzisiejszego parku wykupiło Towarzystwo do Upiększania Miasta i założyło tu szkółkę drzew, którymi obsadzano miejskie ulice i place. W 1902 Towarzystwo przekazało szkółkę miastu i udostępniono go publiczności. Powstał tu pierwszy w Poznaniu ogród botaniczny (urządzanie parku zakończono w 1904 wg. projektu Hermana Kube). Na terenie parku w 1910 wzniesiono palmiarnię (wzniesiono ją w ramach Wystawy Wschodnioniemieckiej Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa). Po wojnie, w 1926, park otrzymał jako patrona prezydenta USA Thomasa Woodrow Wilsona. W 1928 park został włączony w tereny Pewuki; powstała wówczas parkowa fontanna. 4 lipca 1931 stanął tu pomnik prezydenta ufundowany przez Ignacego Jana Paderewskiego, który odsłoniła wdowa po prezydencie, prezydent RP Ignacy Mościcki, oraz prezydent Poznania Cyryl Ratajski. Autorem rzeźby był Gutzon Borglum - autor twarzy Jerzego Waszyngtona wyrzeźbionej w zboczu góry Rushmore. Pomnik zniszczyli hitlerowcy.
Po wojnie, w 1951 park przemianowano na park Marcina Kasprzaka, a na miejcu pomnika Wilsona, w 1963 stanął pomnik rewolucjonisty. W 1990 park wrócił do przedwojennej nazwy, a postać Marcina Kasprzaka zastąpiło w 1994 popiersie prezydenta Wilsona wyrzeźbione przez Zofię Trzcińską-Kamińską. Pomnik działacza trafił do Czołowa, wsi między Kórnikiem a Rogalinem, gdzie Marcin Kasprzak się urodził. W Parku stoi również odlana w 1891 zgodnie z projektem J. Pfhula rzeźba Perseusza i Andromedy, która trafiła tu z placu Cyryla Ratajskiego w 1956, oraz murowana muszla koncertowa z 1936. Park poddano rewitalizacji w latach 1993 i 1994 przywracając między innymi ogrodzenie i rzeźby z bramy wejściowej pochodzące sprzed 1929, autorstwa Edwarda Haupta. Na terenie parku znajdują się dwa drzewa pomniki przyrody: platan o obwodzie pnia 410 cm i wierzba o obwodzie 430 cm.
Park wpisany jest do rejestru zabytków[1].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Joanna Bielawska-Pałczyńska (opr.) Poznań, Spis zabytków architektury, wyd. II, Poznań 2005, Wydawnictwo Miejskie dla Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków przy Urzędzie Miasta Poznania, ISBN 83-89525-37-2; str 47, poz. 367. Jako elementy zabytkowe Zespołu Ogrodu Botanicznego wymieniono:
- Park
- Palmiarnię
- Betonhaus (Hala Betonowa - pawilon Wystawy Wschodnioniemieckiej na terenie MTP)
- Muszlę koncertową
- Fontannę
- Ogrodzenie z głównym wejściem (od narożnika ul. Berwińskiego i Głogowskiej)
- Restaurację przy ul. Głogowskiej 40 (obecnie nieczynną)
- Szalety miejskie przy ul. Berwińskiego.
