Parnasizm
Z Wikipedii
Parnasizm – prąd w poezji francuskiej 2. połowy XIX w. występujący w okresie pozytywizmu, pomiędzy romantyzmem i symbolizmem. Nazwa bierze się od Le Parnasse contemporain, antologii prezentującej utwory m. in. Paula Verlaine'a i Stephane'a Mallarmégo, której kolejne tomy ukazały się w 1866, 1871 i 1876. Korzenie kierunku sięgają lat 40. XIX w., a za jego prekursora uchodzi Théophile Gautier.
Parnasizm oddziałał również na prozę i dramat, pojawiał się także w literaturach innych krajów Europy. W Polsce terminowi temu nadawano znaczenie na ogół odbiegające od koncepcji francuskiej: dla krytyki pozytywistycznej stanowił synonim estetyzmu, artystostwa, sztuki aspołecznej.
W swoich głównych założeniach parnasizm postulował przeciw funkcjom społecznym poezji oraz romantycznemu rozwichrzeniu formy. Przyjmował za najwyższą wartość kunszt poetycki, w którym autor był jakoby nieobecny.
Do parnasizmu zbliżyli się twórcy Młodej Polski.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu literatury.
