Petrarkizm
Z Wikipedii
Petrarkizm - tendencja literacka, polegająca na naśladowaniu twórczości włoskiego poety wczesnego renesansu Francesco Petrarki jako wzorca poezji miłosnej.
W późniejszych epokach wiersze Petrarki miały wielu naśladowców. Opisy urody kobiecej zawarte w wierszach włoskiego mistrza stały się niedościgłym wzorem dla wszystkich poetów miłości, a imię Laury - symbolem idealnej kochanki. Naśladowcy Petrarki przejmowali od swojego mistrza sposób prezentacji ukochanej, subtelne analizy uczuć oraz charakterystyczne dla autora sonetów do Laury środki stylistyczne, takie jak antytezy i kontrasty. To zjawisko odwoływania się poetów europejskich do renesansowego wzorca było niezwykle trwałe, bo żywe aż do XIX wieku.
[edytuj] Sonet 302
Pisany po Śmierci Laury, ona znajduje się teraz w niebie. Postać ukochanej zmienia się jak zmieniają się relacje między P.a L. – Przedstawiana jest jak siostra, matka.Tu odnajduje L. w 3 niebie. Sen bądź marzenie niesie go do 3 nieba. To, co było niemożliwe za życia L., spełnia się po jej śmierci (bierze go za rękę). W tym sonecie poeta jest starszy, wycisza się.
[edytuj] Sonet 132
Są tu atrybuty miłości. Centrum wiersz stanowią 2 oksymorony viva morte i dilettozo male. Cała pierwsza cześć wiersza skonstruowana na zasadzie pytań stwierdzeń- 2 elem. które się wykluczają. Po serii pytań poeta w tercynach próbuje określić swój stan emocjonalny - wiatry, burza na morzu, łódź bez sterów, pełne morze. Szuka drogi do portu, ale skały ma na przeszkodzie, wiezie ładunek: grzech (errore) Lekka w mądrośc (lieve di saver) tremo-ardendo - antyteza. Petrarka buduje sprzeczność na wielu poziomach i widać tu manieryzm.
