Pierwszy Poruszyciel
Z Wikipedii
Pierwszy Poruszyciel (albo Nieruchomy Poruszyciel) - w filozofii Arystotelesa przyczyna ruchu obrotowego piątego elementu (pozostałe to ziemie, ogień, powietrze i woda) znajdującego się na obwodzie świata.
Jest przyczyną ruchu (Fizyka, ks. VII, roz. 6, 259a, 1-13) i podtrzymuje ruch w trwaniu (Metafizyka, ks. XII, roz. 7, 1073a, 6). Porusza kochającego (Metafizyka, 1072b, 3). Jest to żywy byt, wieczny i najdoskonalszy (Metafizyka, 1072b, 28).
Na podstawie tej charakterystyki w średniowieczu utożsamiano Pierwszego Poruszyciela ze starotestamentowym Bogiem (por. św. Tomasz).