Piktowie
Z Wikipedii
Piktowie - nazwa stosowana przez starożytnych Rzymian na określenie grupy plemion zamieszkujących ziemie obecnej Szkocji (na północ od linii Forth-Clyde) w okresie między przybyciem Rzymian do północnej Brytanii (ok. 100 roku n.e.) a połową IX wieku.
Wszelkie pisemne przekazy autorstwa samych Piktów zaginęły, pozostała pojedyncza kronika, a raczej lista królów piktyjskich. Istnieją jednak materiały rzymskie, irlandzkie i anglosaskie, które dają nam pewne, choć niewielkie, wyobrażenie na temat historii Piktów.
Nazwa Piktowie pochodzi od łacińskiego słowa picti ("malowani") i odzwierciedla fakt, że wojownicy Piktów mieli zwyczaj malować i tatuować ciała. Tradycyjną nazwą spotykaną w Szkocji jest Pechs i obecnie wysuwa się przypuszczenie, że być może nazwa "Pikt" jest zniekształceniem jakiegoś innego słowa, być może nazwy plemienia. Piktowie sami siebie nazywali Cruthini.
Przynależność etniczna i językowa Piktów nie są jasne, zapewne jednak byli ludem heterogenicznym, powstałym z przemieszania ludów jafetyckich z Celtami. Prawdopodobnie byli bardziej związkiem militarnym różnych plemion niż narodem. Historycy rzymscy dzielili Piktów na Kaledonów i Wenturionów, ale zasada tego podziału nie jest jasna.
We wczesnym średniowieczu Piktowie utworzyli państwo oparte na matrylinearnej zasadzie dziedziczenia władzy. W V-VI wieku zostali schrystianizowani, przede wszystkim za sprawą świętego Kolumbana. Zamieszkiwali obszar na północ od Muru Antoninusa, a w 843 roku połączyli się ze Szkotami pod wodzą Kennetha I, tworząc królestwo Alby. Po śmierci Konstantyna II w 943 władcy szkoccy nie przyjmowali już tytułu króla Piktów.
Zobacz też:
