Pochrzyn chiński
Z Wikipedii
| Pochrzyn chiński | |
 Bulwy pochrzynu |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | jednoliścienne |
| Podklasa | liliowe |
| Nadrząd | liliopodobne |
| Rząd | pochrzynowce |
| Rodzina | pochrzynowate |
| Rodzaj | pochrzyn |
| Gatunek | pochrzyn chiński |
| Nazwa systematyczna | |
| Dioscorea batatas | |
Pochrzyn chiński, jams chiński, chiński ziemniak (Dioscorea batatas syn. D. oppositifolia L.) - gatunek pnącej byliny należący do rodziny pochrzynowatych. Pochodzi z Azji Wschodniej.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Pędy owijające się wokół podpór. W naszym klimacie dorastające do ok. 3 m i zamierające na zimę.
- Kwiaty
- Kwiaty dwupienne, drobne, białe, o zapachu cynamonowym. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Liście
- Sercowate, ciemnozielone.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna - jadalne bulwy i owoce, uprawiana także w Polsce. Wymaga bardzo ciepłych, słonecznych i wilgotnych stanowisk.
Pochrzyny dobrze się przechowują, dlatego były one głównym składnikiem diety na statkach przewożących niewolników z Afryki Zachodniej. Chroniły one przed szkorbutem, choć posiadają stosunkowo niewiele witaminy C. Bulwy dziko rosnących pochrzynów były spożywane w czasach głodu.
