Pogórze Kazaskie
Z Wikipedii
Pogórze Kazaskie (Kazaskij miełkosopocznik) - góry fałdowe w centralnej i wschodniej części Kazachstanu, między Nizinami Turańską i Zachodniosyberyjską, a górskimi obszarami Tien-szanu, Tarbagataju i Ałtaju. Ciągną się z zachodu na wschód na odległość prawie 1200 km. Powstały w okresie orogenezy kaledońskiej. Panuje tu klimat suchy wybitnie kontynentalny.
Zachodnia część o mało zróżnicowanej, wyrównanej wierzchowinie rozciąga się na szerokość do 900 km. Wysokość bezwzględna nad poziomem morza wynosi od 300 do 900 m. Znajdują się tu dwa niskie masywy górskie: Ulutau (1133 m) i wyżyna Koszetauska (góra Siniucha 947 m).
Wschodnia część charakteryzuje się większą wysokością bezwzględną (średnio od 500 do 1000 m) i są to obszary o bardziej urozmaiconej rzeźbie. W centrum wznoszą się góry Karkaralińskie z masywem Aksoran (1565 m), na Wschodzie – grzbiet Czingiztau (1077 m). Szerokość pasma na wschodzie nie przekracza 400 km.
Niskie masywy górskie, względna wysokość których nie przekracza 500-600 m, są otoczone miełkosopocznikiem, obszarem licznych pagórków o wysokości względnej 10-50 do 100 m .
