Pokój melneński
Z Wikipedii
Pokój melneński 1422 - zawarty 27 września 1422 roku w okolicach Melna, koło Radzynia pomiędzy Królestwem Polski, Wielkim Księstwem Litewskim a zakonem krzyżackim. Na jego mocy Litwa otrzymała wieczysta rezygnację zakonu ze Żmudzi oraz dostęp do Bałtyku w rejonie Połągi, a Polska odzyskała Nieszawę, Orłowo i Murzynowo, jednocześnie ponownie rezygnując z ziem Pomorza Gdańskiego oraz ziemi chełmińskiej. Dostęp Litwy do Bałtyku odciął ziemie Zakonu od Inflant co w rezultacie położyło kres planom utworzenia państwa prusko-inflanckiego. Było to najważniejszym osiągnięciem wojen Polski i Litwy z zakonem krzyżackim w latach 1409-1422.
[edytuj] Tło
W 1421 roku Polska zawarła przymierze z elektorem brandenburskim Fryderykiem I Hohenzollernem, skierowane przeciwko zakonowi krzyżackiemu. W zamian za pomoc militarną syn elektora miał zostać mężem córki Władysława Jagiełły - Jadwigi, następczyni na tronie polskim. Przymierze to odcięło zakon od Rzeszy i poważnie zagroziło Nowej Marchii. W końcu lipca 1422, wielka armia polsko-litewska wkroczyła z Mazowsza na teren ziemi chełmińskiej z kierunku Lidzbarka Welskiego i Lubawy. Wojska krzyżackie wzorem poprzednich lat unikały otwartej konfrontacji, ukrywając się w warownych zamkach. Wobec takiego obrotu spraw, wielka armia polsko-litewska w bezładnym marszu przeszła przez Drwęcę na tereny zachodniej części ziemi chełmińskiej i zdobyła nadgraniczny Golub. Elektor nie wywiązał się z układu i nie wyruszył w pole, wesprzeć dziełania armii polsko-litewskiej. Uczynił to zapewne pod wpływem stanów pruskich. Wobec potęgi armii polsko-litewskiej, ze świadomością wewnętrznej opozycji oraz odcięcia ziem Zakonu od Rzeszy, Krzyżacy zgodzili się na ustępstwa i wykazali gotowość rokowań. Ich efektem było podpisanie pokoju melneńskiego.
