Powieść łotrzykowska
Z Wikipedii
Powieść łotrzykowska (hiszp. novela picaresca) - rodzaj powieści.
Główny bohater wywodzi się z mieszczańskich nizin społecznych. Jest inteligentny i obrotny, a równocześnie za nic ma powszechnie przyjęte obyczaje. To cwaniak i zawadiaka. Na swojej drodze życiowej przeżywa wiele barwnych i często nieprawdopodobnych przygód. Nie raz wpada przy tym w poważne tarapaty wynikające najczęściej ze styknięcia się jego awanturniczej natury z kulturą życia różnych grup społecznych. Nie ma wpływu na otaczające go wydarzenia, ale doskonale potrafi wyjść cało nawet z największych opresji.
Początków gatunku należy szukać w XV-wiecznej Hiszpanii, a wyjątkową popularność przeżywał zwłaszcza w dobie oświecenia (wiek XVII i XVIII). Za pierwowzór powieści łotrzykowskiej uważa się hiszpańską, anonimową powieść pt. Łazik z Tormesu.
Elementy powieści łotrzykowskiej można odnaleźć w wielu powieściach XX-wiecznych, na przykład Colas Breugnon Romaina Rollanda czy Ameryce Franza Kafki.
[edytuj] Znane powieści łotrzykowskie
- Jaroslav Hašek: Przygody dobrego wojaka Szwejka (1920/23)
- Louis-Ferdinand Céline: Voyage au bout de la nui (1932)
- John Steinbeck: Tortilla Flat (1935)
- Giovanni Guareschi: Don Camillo i Peppone (1948)
- Thomas Mann: Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla (1954)
- Alan Sillitoe: Saturday Night And Sunday Morning (1958)
- Günter Grass: Blaszany bębenek (1959)
- Richard Fariña: Been Down So Long It Looks Like up to Me (1966)
