Powstanie w getcie białostockim
Z Wikipedii
Powstanie w getcie białostockim wybuchło nad ranem 16 sierpnia 1943 roku. Był to drugim co do wielkości po powstaniu w getcie warszawskim zryw ludności żydowskiej przeciw hitlerowcom.
Powodem wybuchu powstania były niemieckie przygotowania do likwidacji getta. Do stawienia oporu hitlerowcom dał znak Icchok Malmed, który w obronie rodziny oblał kwasem solnym nazistowskiego żołnierza biorącego udział w łapance Żydów. Powstanie z góry skazane było na niepowodzenie. Około 300 walczących miało zaledwie jeden karabin maszynowy, kilkadziesiąt sztuk broni krótkiej, butelki wypełnione benzyną i kwasem, przeciw 3000 niemieckich żołnierzy, czołgom i samolotom. Samo powstanie trwało niewiele ponad dobę, przez kolejne kilka dni broniło się już tylko kilka punktów. Przywódcy powstania Mordechaj Tanenbaum i Daniel Moszkowicz, wobec beznadziejności sytuacji popełnili samobójstwo. Niedługo później getto zostało zlikwidowane, a jego mieszkańców wywieziono do obozów w Treblince, Majdanku, Auschwitz i Terezinie. Z ponad 60 tys. Żydów mieszkających przed wojną w Białymstoku przeżyło zaledwie kilkuset.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
To jest tylko zalążek artykułu związanego z Białymstokiem i historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
