Pracownik
Z Wikipedii
Pracownik – termin prawniczy, który w prawie polskim został zdefiniowany w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (art. 2). Oznacza osobę fizyczną zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tym samym ustawodawca zdefiniował pojęcie pracownika poprzez wskazanie aktów kreujących stosunek pracy, a także zespół cech, które warunkują istnienie stosunku pracy (art. 22 kp)
Pracownikiem jest tylko osoba wykonująca pracę w ramach stosunku pracy. Zatem nie może być pracownikiem osoba, która np. świadczy pracę odpłatnie, a praca ta jest wykonywana w ramach przepisów prawa cywilnego, np. na podstawie umowy o dzieło, umowy zlecenia czy też innych rodzajów umów cywilnoprawnych nienazwanych. Jednakże wykonywanie pracy w warunkach odpowiadających stosunkowi pracy może być uznane za stosunek pracowniczy, nawet jeśli strony stosunku zawarły umowę o innej nazwie. Pracownikiem w rozumieniu prawa pracy może być wyłącznie pełnoletnia osoba fizyczna, jednak pod pewnymi warunkami pracownikiem może być osoba, która nie ukończyła 18 lat, nie może być natomiast pracownikiem osoba prawna (np. spółka, instytucja, stowarzyszenie).
Do podstawowych cech stosunku pracy należą:
- osobiste wykonywanie pracy określonego rodzaju,
- podleganie kierownictwu pracodawcy,
- wskazanie miejsca świadczenia pracy,
- wskazanie czasu świadczenia pracy,
- odpłatność.
Obowiązki pracownika:
- sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz wykonywanie poleceń przełożonych
- przestrzeganie regulaminu, przepisów oraz zasad BHP
- dbanie o dobro zakładu pracy
- nieprowadzenie konkurencji wobec pracodawcy
Prawa pracownika:
- prawo do urlopu
- prawo do terminowego wynagrodzenia
- prawo do równouprawnienia
- prawo do tworzenia organizacji
- prawo do świadczen socjalnych
Przeczytaj zastrzeżenia dotyczące pojęć prawniczych.
