Prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya
Z Wikipedii
Prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya to prawo oparte na doświadczeniach Faradaya z 1831 roku.Wyraża relację pomiędzy zmianą wartości strumienia magnetycznego przechodzącego przez obszar objęty przez zamkniętą pętlę i pola elektrycznego wyindukowanego na tej pętli:
Może też być wyrażone w postaci:
gdzie:
- V - siła elektromotoryczna powstająca w pętli,
- E - natężene wyindukowanego pola elektrycznego,
- l - pętla,
- dl - nieskończenie mały odcinek pętli,
- ΦB - strumień indukcji magnetycznej,
- dt - nieskończenie mały odcinek czasu,
- s - powierzchnia zamknięta pętlą l,
- szybkość zmiany strumienia indukcji magnetycznej,- B - indukcja magnetyczna.
Współcześnie wyrażane jest często w postaci różniczkowej:
będąc jednym z równań Maxwella.
W przypadku zwojnicy o N zwojach upraszcza się do postaci:
gdzie:
- V jest wyindukowaną siłą elektormotoryczną (SEM) i ΔΦ/Δt zmianą strumienia magnetycznego Φ w przedziale czasowym Δt
Kierunek siły elektromotorycznej (ujemny znak we wzorach) określa prawo Lenza.
