Przestępstwo i kara w ustroju plemienno-szczepowym
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: Wikizacja artykułu.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
[edytuj] Przestępstwo i kara w ustroju plemienno-szczepowym.
W początkowych stadiach społecznych eksces dotyczył (i tak go pojmowano) jednostek, bądź grupy rodowej. Siły rodowej społeczności karały występne jednostki, gdy tylko ich status był naruszony. Wraz ze zmianami społecznymi w postaci powstawania państewek zmienia sie także charakter przestępstwa, które na szerszą skalę pojmowane jest także jako szkoda ogółu obywateli. W obronie społeczeństwa i dobra państwa, jako wyraz sprawiedliwości stoi władca. Kara ma charakter sakralny i ma na celu przebłaganie bóstw obrażonych przez występny czyn. Stąd też forma i miejsce zadania kary. Na przykład: - zdrajców i zbiegów - wieszano na drzewach; - tchórzów, gnuśników i wszeteczników (osoba indyferentna w stosunku do jakichkolwiek norm i praw, ustanowionych czy też zwyczajowych) - topiono w błocie lub bagnie kładąc na wierzch chrust. Przy przestępstwach dotyczących ogółu należy powiedzieć, że naruszały także mir (pokój). Za jego naruszenie wykluczano ze społeczności.
W przestępstwach, które dotyczyły jednostki rody mogły zawrzeć ugodę, jednak robiono to tylko przy niewiele znaczących występkach, bądź dochodzić swojego zadość uczynienia poprzez samopomoc, w formie zemsty rodowej, co z czasem prowadziło do ciągnących się wojen naruszających aparat państwowy i zmierzało do anarchii. Pomsta krwawa miała tu także sakralny wymiar, ponieważ zadość czyniła ofierze przestępstwa dla jego spokojnego życia pozagrobowego. Wraz z rozwojem gospodarczym, obrotem pieniądza i wzroście jego znaczenia dopuszczono instytucję okupu (compositio), która dawała możliwość uniknięcia zemsty.
Na podstawie: „Historia Prawa” Katarzyna Sójka-Zielińska
