Ptolemeusz II Filadelfos
Z Wikipedii
Ptolemeusz II Filadelfos, Ptolemaios II Filadelfos (urodzony w 308 p.n.e. na wyspie Kos – zmarł w 246 p.n.e. w Egipcie), drugi władca Egiptu z dynastii Ptolemeuszy, syn Ptolemeusza I Sotera i Bereniki I, mąż Arsinoe I i Arsinoe II, ojciec Ptolemeusza III, innego Ptolemeusza, Lizymacha i Bereniki. Panował od 285 roku p.n.e., początkowo wspólnie z ojcem, a od 282 p.n.e. samodzielnie. W latach 277-270 p.n.e. wspólnie z Arsinoe II.
Wychowanek wybitnych uczonych swoich czasów: filozofa Stratona z Lampsakos, poety i gramatyka Filetasa z Kos i pierwszego dyrektora Biblioteki Aleksandryjskiej, filologa Zenodota z Efezu.
Pierwsze lata rządów Ptolemeusza II nacechowane były walką o utrwalenie swojej władzy z przyrodnimi braćmi: nieznanym z imienia synem Eurydyki - który wzniecił bunt na Cyprze i został zgładzony, Argaiosem - który został posądzony o spisek przeciwko władcy i stracony, Ptolemeuszem Keraunosem - który znalazł schronienie na dworze króla Macedonii i Tracji Lizymacha, i Magasem - pełniącym funkcję namiestnika Cyrenajki, który w 274 p.n.e. ogłosił się królem tej prowincji.
W 279 p.n.e. wróciła do Egiptu po ucieczce z Macedonii siostra Ptolemeusza II, Arsinoe II, która w krótkim czasie doprowadziła do wypędzenia pierwszej żony króla Arsinoe I i sama zajęła jej miejsce w 277 p.n.e. Małżeństwo brata i siostry odbiło się głośnym echem w całym świecie greckim, wywołując wiele niepochlebnych opinii i komentarzy, w tym poety Sotadesa, który krytykę Ptolemeusza przypłacił życiem.
Na arenie międzynarodowej, dążąc do osłabienia pozycji Macedonii, zorganizował sieć sojuszy i wywołał wojny syryjskie, które nie przyniosły mu jednak oczekiwanych sukcesów. Utrzymywał przyjacielskie stosunki z Rzymem i Kartaginą, a w pierwszej wojnie punickiej zachował neutralność, występując nawet z postulatem mediacji. Prowadził aktywną, wielokierunkową politykę zagraniczną
Ptolemeusz był zręcznym administratorem oraz organizatorem życia gospodarczego i kulturalnego kraju, mecenasem nauki i sztuki. Za jego czasów Aleksandria zaczęła odgrywać wielką rolę jako ośrodek kulturalny Egiptu i świata helleńskiego. Do jego dworu należeli tacy poeci jak Teokryt i Kallimach z Cyreny, a także nieszczęsny, wcześniej wspomniany, Sotades. Również za jego panowania przetłumaczono w Aleksandrii Stary Testament na język grecki i nadano mu nazwę Septuaginta.
