Reichskreditkassen
Z Wikipedii
Reichskreditkassen (RKK) Kredytowe Kasy Rzeszy Niemieckiej zostały utworzone we wrześniu 1939 początkowo tylko na terenach Polski zajętych przez wojska niemieckie. Do obsługi finansowej armii i administracji niemieckiej Kasy emitowały asygnaty nominowane w reichsmarkach spełniające rolę prawnego środka płatniczego, zastosowano kurs wymiany 1 RM = 2 zł.
Od maja 1940 roku ustanawiano RKK również w następnych krajach okupowanych przez Niemcy, co oznaczało rozszerzenie działalności, Kasy miały przygotować odbudowę względnie ponowne uruchomienie obrotu pieniężnego i działalności kredytowej w walutach krajowych (nie w reichsmarkach) w poszczególnych krajach.
Najwyższą władzą Kas była rada nadzorcza RKK, składająca się z przedstawicieli Banku Rzeszy Reichsbank, ministerstw finansów i gospodarki Rzeszy, oraz kierownika urzędu do spraw banków Reichsgruppe Banken i oficerów łącznikowych naczelnego dowództwa sił zbrojnych Oberkommando der Wehrmacht (OKW). Działalność Kas była prowadzona przez zarząd główny Hauptverwaltung der RKK (HV), stanowiący samodzielną strukturę organizacyjną Banku Rzeszy. Dla usprawnienia działalności Zarząd Główny ustanowił w Brukseli przedstawiciela na obszar zachodni Sonderbevollmächtigter West, a w Krakowie jednostkę pośredniczącą na obszar wschodni Verbindungsstelle Ost.
Po ponownym podjęciu działalności lub powołaniu krajowych (czyli okupacyjnych) banków emisyjnych Kasy Kredytowe były częściowo przejmowane przez te banki lub rozwiązywane.
