Rozbark

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rozbark, dzielnica Bytomia. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1233 roku. Wówczas była to osobna gmina wiejska leżąca na wschód od murów miejskich Bytomia. Niektóre źródła wywodzą nazwę miejscowości od określenia góra róż (łac. mons rosarum), jednak etymologia nazwy Rozbark nie została dotąd określona. Według legendy, właśnie na owym Różanym Wzgórzu (znanym też jako Srocze Wzgórze) miał głosić kazania święty Jacek Odrowąż. Dla jego uczczenia powstała w tym miejscu drewniana kaplica (prawdopodobnie około 1740 roku), a następnie murowany kościółek (1801). Obecny kościół św. Jacka powstał w latach 1908-11.

Najszybszy rozwój miejscowości miał miejsce od początku XIX wieku i wiązał się z wydobyciem tu węgla kamiennego oraz rud cynku i ołowiu. Do uruchomienia w Bytomiu kolei, źródłem utrzymania mieszkańców Rozbarku była ponadto spedycja konna.

Na początku XX wieku w Rozbarku działały liczne polskie organizacje (Polskie Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, Związek Polek, chór Halka). Po plebiscycie, w którym większość mieszkańców Rozbarku poparła przyłączenie do Polski, pozostał on jednak w granicach Niemiec. Rozbark został przyłączony do Bytomia w 1927 roku.

[edytuj] Zabytki

neoromański kościół św. Jacka z lat 1908-11.
Dom Narodowy "UL" z końca XIX wieku. Siedziba polskich organizacji w latach 1910-1922, obecnie filia Muzeum Górnośląskiego
eklektyczny budynek starostwa powiatowego z 1897 roku, obecnie fila Muzeum Górnośląskiego
dawny dom Bractwa Strzeleckiego z 1912 roku, obecnie Śląski Teatr Tańca

[edytuj] Słynni mieszkańcy

Grzegorz Gerwazy Gorczycki (ok.1667-1734), duchowny katolicki, kompozytor i dyrygent.

[edytuj] Ciekawostki

Ze względu na długotrwale utrzymujący się rolniczy charakter Rozbarku i kultywowanie tu dawnych śląskich tradycji, charakterystyczny ludowy strój górnośląski przyjęło się nazywać strojem rozbarskim.