Rudaki
Z Wikipedii
Rudaki (właść. Abu Abdullah Dżafar ben Muhammad, ur. 857, zm. ok. 941) - poeta perski, uważany za największego twórcę perskojęzycznego swoich czasów. Rudaki uważany jest także za klasyka literatury tadżyckiej.
Pochodził z miejscowości Pandżrud, niedaleko Samarkandy (dziś na terenie Uzbekistanu. Długie lata był nadwornym poetą samanidzkiego emira o imieniu Nasr II (panującego w latach 914-943), który rezydował w Bucharze (dziś na terenie Uzbekistanu). Pod koniec życia został jednak wydalony z dworu i ostatnie lata spędził biednie w swej rodzinnej miejscowości.
Z całej twórczości Rudakiego, podobno bardzo obfitej, do naszych czasów zachowało się zaledwie 1800 linijek, stanowiących w głównej mierze mniejsze lub większe fragmenty innych utworów. Są to kasydy, rubajaty, gazele, masnawi. Styl, utworzony przez Rudakiego i jego współczesnych, panował w poezji perskiej do połowy XI w.
Przekład kilkunastu drobnych utworów Rudakiego ukazał się w tomie Dywan perski autorstwa Władysława Dulęby, Kraków 1977.
