Rzeźba hellenistyczna
Z Wikipedii
Rzeźba hellenistyczna. Jej dzieła pełne są dynamiki i ekspresji. Tematem są sceny wesołe, pogodne, a także pełne bólu, okrucieństwa, cierpienia. W rzeźbie hellenistycznej występuje bogactwo form.
Przykłady rzeźb hellenistycznych:
- Umierający Gall,
- Afrodyta z Melos (in. Wenus z Milo),
- Afrodyta z Kyreny,
- Chłopiec z Gesia,
- Ołtarz Pergamoński;
- Nike z Samotraki
- Byk Farnezyjski
- Gigantomachia
- Chlopiec wyciągajacy cierń z nogi
- Grupa Laokoona
Okres hellenistyczny rozbudował zagadnienie ruchu. Cechuje je nieznany dotychczas rozmach, efektowność, duża swoboda twórcza, nowatorstwo. Dawne motywy religijne poddane są ujęciu świeckiemu, sugerują różne stany uczuciowe; nastrój poetyckości dramatycznej ekspresji, lub stają się po prostu dekoracją. Kompozycja działa bardzo silnie - jest dynamiczna. Artystów nie tyle interesował mechanizm ruchu, co jego wyraz, ekspresja. W rzeżbach hellenistycznych uczucia są wyrażone poprzez ruch, nie twarz. Ich wyraz jest zazwyczaj uniwersalny.
Wazniejsi twórcy
- Boetos - Chłopiec z gęsią, Artysta specjalizuje się w akcie dziecięcym.
- Pajonios - mistrz tzw.mokrych szat
- Doidales - Atena
- Apollonios - Pieściarz
Zobacz też: Sztuka grecka okres hellenistyczny
