Sławomira Łozińska
Z Wikipedii
Sławomira Łozińska (ur. 8 kwietnia 1953 w Warszawie) - aktorka polska.
Uczęszczała do XXVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Warszawie, w latach 1971-1975 studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując dyplom magistra sztuki. Ukończyła również podyplomowe studium menedżerów kultury przy Szkole Głównej Handlowej.
W latach 1973-1986 i 1988-1990 była aktorką Teatru Narodowego w Warszawie, ponadto występowała w warszawskim Teatrze Nowym (1990-1994). Od 1997 kierowała Działem Organizacji Pracy Artystycznej Teatru Narodowego. Współpracowała z Telewizją Polską jako jedna z redaktorów i prowadzących program Kawa czy herbata (1994-1995). W latach 1996-1999 pełniła funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Artystów Scen Polskich.
W maju 2003 została powołana przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Przestała w niej zasiadać w grudniu 2005 roku.
Została odznaczona m.in. tytułem "Zasłużony Działacz Kultury" oraz Złotym Krzyżem Zasługi, jest laureatką wielu nagród artystycznych, m.in. trzykrotnie nagrody aktorskiej na Festiwalu Filmów Telewizyjnych w Olsztynie (1976, 1978, 1979), nagrody radiowej im. J. Warneckiego (1999), nagrody miasta stołecznego Warszawy (2001).
Była żoną Janusza Olejniczaka, pianisty; są rozwiedzeni.
W dorobku artystycznym ma kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, także w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji. Wystąpiła m.in. w serialach Daleko od szosy (1976, jako Bronka) i W labiryncie (1988-1991, jako redaktor Joanna Racewicz); epizodyczne role zaliczyła także m.in. w serialach Klan i Złotopolscy.
