S-60
Z Wikipedii
| S-60 | |
 Przeciwlotnicza armata S-60 na stojankach |
|
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Max. prędkość holowania | 60 km/h |
| Masa | 4500 kg |
| Kąt ostrzału | od -4° do 87° (w pionie), 360° (w poziomie) |
| Typ działa | 57 mm |
| Obsługa | 5 osób |
S-60 - automatyczna armata przeciwlotnicza, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.
Podstawowe wyposażenie pododdziałów przeciwlotniczych w Wojsku Polskim. Armata przeznaczona jest do zwalczanie celów powietrznych na małych i średnich wysokościach oraz naziemnych i nawodnych celów opancerzonych.
Udoskonalona wersja, nosząca oznaczenie S-68, znajdowała się na uzbrojeniu działa samobieżnego ZSU-57-2.
Ostatnio w Polsce prowadzi się prace nad zmodernizowaniem tych armat i przystosowaniem ich do roli automatycznych strażników. Armaty te miałyby zostać wyposażone w automatyczne urządzenia umożliwiające im samodzielne obracanie się, celowanie, ładowanie i prowadzenie ognia oraz zaawansowany system elektroniczny umożliwiający wykrywanie niebezpieczeństwa (np. nadlatujących pocisków moździerzowych) i automatyczne otwieranie ognia w celu unieszkodliwienia go. Tak zmodernizowane armaty mogłyby służyć do obrony baz wojskowych np. podczas misji zagranicznych.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
- kaliber - 57 mm;
- masa działa (w położeniu bojowym) - 4 500 kg;
- długość lufy - 4 390 mm;
- kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej - od -4° do 87°;
- kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej - 360°;
- maksymalna donośność pionowa - 8 800 m;
- maksymalna donośność pozioma - 12 000 m;
- maksymalna prędkość początkowa pocisku - 1 000 m/s;
- szybkostrzelność - do 120 strz./min.;
- maksymalna prędkość holowania - 60 km/h;
- obsługa - 5 żołnierzy;
- amunicja - naboje z pociskiem odłamkowo-smugowym i przeciwpancerno-smugowym;
- masa naboju - 2,8 kg.
