Sacro polo

Z Wikipedii

Sacro polo (czasem także nazywane sacro pop lub kato polo) - określenie gatunku muzycznego, charakteryzującego się prostą formą (gitara akustyczna, organy elektroniczne, chórki dziecięce) oraz prostą "wpadającą w ucho" melodią, posiadającego tematykę religijną. Określenie powstało przez analogię do nazwy nurtu disco polo o tematyce miłosnej i sielankowej, a utworzyli je przeciwnicy i krytycy tego gatunku.

Spis treści 1 Repertuar 2 Sacro polo w mediach 3 Wykonawcy zaliczani do gatunku sacro polo 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Repertuar

Sacro polo z założenia ma korzenie we współczesnej kulturze chrześcijańskiej, stąd też dominuje tematyka religijna - cytaty z Biblii, kolędy podane jednakże w bardzo uproszczonej formie. Zdarzają się też piosenki, których tematem jest rodzina, przyjaciele, zwierzęta.

[edytuj] Sacro polo w mediach

Muzyka sacro polo jest stale obecna na antenie Radia Maryja oraz Telewizji Trwam, czasami w mediach publicznych.

[edytuj] Wykonawcy zaliczani do gatunku sacro polo

• Magda Anioł
• ks. Stefan Ceberek

Niektórzy obserwatorzy i krytycy muzyczni (np. Anna Szulc w tygodniku Przekrój^[1]) zaliczać też chcą do tego gatunku realizacje kompozytora i dyrygenta Piotra Rubika, choć pomimo pewnych podobieństw (tematyka, niezbyt skomplikowana linia melodyczna) są one jednak na ogół wykonywane przez solistów z udziałem wieloosobowych profesjonalnych chórów i orkiestr, i zaliczanie ich do "klasycznego" sacro polo jest dyskusyjne.

[edytuj] Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Mariusz Czubaj, Małgorzata Wilczewska, Wiatr wieje, kogut pieje, Polityka - przedruk w serwisie Opoka.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z muzyką. Jeśli możesz, rozbuduj go.