Sanktuarium Maryjne Ziem Zachodnich w Rokitnie
Z Wikipedii
Sanktuarium Maryjne Ziem Zachodnich w Rokitnie - sanktuarium w miejscowości Rokitno w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Przytoczna.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pierwszy drewniany kościółek powstał w 1333 r., założony przez biskupa poznańskiego Jana Doliwę. W roku 1661 stał się własnością cystersów z Bledzewa. Słynący z cudów obraz Matki Boskiej przeniesiono z opactwa bledzewskiego w 1669 r. Pierwszą budowę nowego kościoła rozpoczęto z początkiem XVIII w., nie została jednak dokończona. W 1746 r. budowlę rozebrano i zaczęto wznosić obecną świątynię. Ukończono ją w 1756 r. Powstała budowla na planie prostokąta, trójnawowa, z prezbiterium od północy. Po stronie zachodniej do prezbiterium dobudowano zakrystię, po wschodniej kaplicę. Wejście flankują dwie kwadratowe wieże nakryte hełmami. We wnętrzu sklepienia żaglowe ozdobione polichromią z XVIII w. W ołtarzu głównym umieszczono cudowny obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Reszta wyposażenia w stylu baroku i rokoko. Obecnie kościół jest najważniejszym sanktuarium maryjnym Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.
[edytuj] Cudowny obraz
Obraz namalowany został na początku XVI w. przez mistrzów szkoły niderlandzkiej, na drewnie lipowym. Prawdopodobnie jest to fragment większego dzieła. Charakterystycznym elementem jest odsłonięte ucho - stąd nazwa obrazu. Początkowo znajdował się na Kujawach w rekach rodziny Stawickich. Poprzez kolejne darowizny trafił w posiadanie opatów z Bledzewa. Tam stał się słynny z powodu licznych cudów. W 1670 r. 4 marca został uznany za cudowny. Od króla Michała Korbuta Wiśniowieckiego otrzymał koronę kólewską oraz orła białego i napis "Daj Panie pokój dniom naszym". Dzięki temu stał się symbolem polskości w czasie zaborów. Jakiś czas przebywał w kaplicy na zamku Królewskim w Warszawie. Do Rokitna przeniósł go opat Jan Opliński 24 listopada 1671 r.
[edytuj] Galeria
 |
 |
