Sens (filozofia)
Z Wikipedii
Sens - słowo które ma generalnie dwa ważne odniesienia w języku polskim
[edytuj] Sens jako cel
Sens, którego synonimem w języku polskim jest "cel", możemy zdefiniować jako "Przewidywany pozytywny skutek oddziaływań empirycznych". Można go podzielić na:
- Sens nieabsolutystyczny - codzienny. Sens ten mają wszystkie czynności jakie robimy. Jednocześnie nigdy nie wyczerpuje sprawy, lub wyczerpuje ją pozornie.
Na pytanie "dlaczego mam jeść obiad" można odpowiedzieć: "byś był silny", na to stwierdzenie można odpowiedzieć pytaniem "ale po co?" i odpowiedzieć "żebyś lepiej ćwiczył na WFie", tutaj znowu może paść pytanie "a po co?" a my możemy wykreować jeszcze inną odpowiedź i tak w nieskończoność. A zatem nigdy nie dojdziemy do końca tych pytań, wynajdując "jedzeniu obiadu" coraz ważniejsze funkcje.
- Sens absolutystyczny - nie powstał i nie powstanie nigdy. To taki sens który załatwia sprawę, nie można po nim zapytać "dlaczego?".
[edytuj] Sens jako istota wyrazu
Sens czyli coś, co kryje się za jakimś wyrazem dzielimy na:
- Poznawczy - Sens poznawczy ma na mocy Wymogu Huma każdy wyraz który można odnieść pośrednio lub bezpośrednio do doświadczenia.
- Pragmatyczny - Sens którego nie sposób odnieść do doświadczenia, ale wywołuje u nas jakieś obrazy i skłania do działania. Taki sens ma np. słowo "Bóg".
