Skalnica tatrzańska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Skalnica tatrzańska
Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	skalnicowce
Rodzina	skalnicowate
Rodzaj	skalnica
Gatunek	skalnica tatrzańska
Nazwa systematyczna
Saxifraga wahlenbergii Ball
Synonimy
Saxifraga perdurans Kit.

Skalnica tatrzańska (Saxifraga wahlenbergii Ball) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny skalnicowatych. Jest jedną z bardziej charakterystycznych roślin naszych Tatr. Jest endemitem Karpat Zachodnich. Występuje na Choczu, Małej Fatrze, w Tatrach i w Tatrach Niżnich. Poza tym obszarem nigdzie więcej na świecie nie rośnie w środowisku naturalnym.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Roślina darniowa, jej pędy tworzą dość gęste skupienia. Jest to jeden z rodzajów przystosowań roślin wysokogórskich do surowych warunków środowiska. Takie bliskie przyleganie roślinek do siebie chroni je przed silnymi wiatrami, zmniejsza parowanie wody i umożliwia lepsze wykorzystanie ciepła nagrzanej ziemi. Roślina naga lub owłosiona bardzo słabo, bez gruczołów.
Łodyga: Ze zwartej poduszki liści wyrastają do góry pojedyncze łodygi kwiatowe. Osiągają wysokość zaledwie do 10 cm. Zwykle nie posiadają one liści, albo mają tylko kilka małych listków, ustawionych skrętolegle.
Liście: Żywozielone, gęsto osadzone listki o długości 6-10 mm wyrastają skrętolegle tuż przy ziemi, tworząc poduszkę. Są one dość grube, mięsiste, zwężające się ku nasadzie. Cechą charakterystyczna jest ich kształt; są 3-5 klapowe, o odcinkach wydłużonych i tępych. Pod żywymi listkami zwykle jest pościółka z listków uschniętych.
Kwiaty: Pędy kwiatowe wyrastają wyłącznie z kątów liści. Na ich wierzchołkach wyrasta kilka białych kwiatków (czasami tylko jeden). Mają one promienistą, pięciopłatkową koronę. Płatki korony są 2 – 3 razy dłuższe od działek kielicha. Wewnątrz korony 10 dużych pręcików, słupek jeden z dwoma szyjkami, więcej niż do połowy zrosły z dnem kwiatowym. Roślina zakwita, jak na tatrzańskie warunki bardzo wcześnie – w niższych partiach gór nawet w kwietniu. W wyższych partiach gór później - dopiero po stopieniu śniegu.
Owoc: Torebka pękająca na szczycie. Nasiona bardzo drobne, czarne.

Biotop, wymagania: Roślina górska, chamefit. W Tatrach granica jej pionowego zasięgu wynosi 880 – 2250 m n. p. m. Nie jest wymagająca, jeśli chodzi o podłoże – rośnie zarówno na wapieniach, jak i granitowym podłożu, częściej na wapieniach. Występuje zazwyczaj w miejscach bardziej wilgotnych, unika miejsc wystawionych na dużą ekspozycję słoneczną. Spotkać ją można na wilgotnych obrzeżach piargów, w cieniu skał, na obrzeżu lasów, w żlebach, w szczelinach skalnych i na półkach skalnych. Wykazuje dosyć dużą zmienność form w zależności od warunków środowiska. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu Saxifragetum wahlenbergii.

Zobacz też: rośliny tatrzańskie.