Smaug
Z Wikipedii
Smaug – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Występuje w powieści Hobbit. Pewne informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
- W angielskim oryginale – Smaug
- Przekład Marii Skibniewskiej – Smaug
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Smaug
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Smaug
- Przekład Pauliny Braiter – Smaug
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Smaug (ur.? – zm. 1 listopada 2941 roku Trzeciej Ery[1]) – wielki smok skrzydlaty. Pochodził ze Zwiędłych Wrzosowisk. W 2770 roku Trzeciej Ery, znęcony wieściami o bogactwie krasnoludów z Ereboru, zaatakował ich siedzibę. Zdobył ją i wypędził dotychczasowych mieszkańców, wielu z nich zabiwszy. Spustoszył cała okolicę i zniszczył sąsiednie miasto ludzi Dale. Przez następne 171 lat nie niepokojony przez nikogo mógł cieszyć się zrabowanymi skarbami, z których usypał potężny kopiec, na którym sypiał w Wielkiej Sali Thráina.
Jednak w 2941 roku do Ereboru dotarła kompania Thorina II Dębowej Tarczy. Jeden z jej członków, hobbit Bilbo Baggins, przez tajny tunel dostał się od wnętrza góry i ukradł złoty puchar. Rozwścieczony Smaug zaczął szukać „złodzieja”. Później w wyniku rozmowy z Bilbem, który ponownie zszedł do podziemi, udało się smokowi znaleźć wejście do tunelu i zniszczyć je (nie zdołał jednak zabić żadnego z towarzyszy Thorina). Następnie poleciał do miasta Esgaroth, chcąc ukarać jego mieszkańców za pomoc okazaną krasnoludom. Zaatakował je i częściowo podpalił. Trafiony jednak został wystrzeloną przez Barda Łucznika strzałą i runął na Esgaroth, niszcząc miasto całkowicie. Taki był koniec Smauga; jeszcze w wiele lat po jego śmierci widać było na dnie Długiego Jeziora kości smoka.
Smaug uważany był za największego i najsprytniejszego wśród smoków Trzeciej Ery. Był dumny, chciwy i bardzo silny. Kiedy napadł on na Erebor był w stosunkowo młodym, jak na smoka, wieku. Miał imponujące rozmiary, (...) olbrzymi, czerwonozłocisty smok, (...) z paszczy i nozdrzy dobywa się pomruk i kłęby dymu, (...) leżał ze złożonymi skrzydłami niby ogromny nietoperz[2]. Zazwyczaj odpowiadał dosyć złośliwie. Jego ciało pokryte było czerwno-złocistymi łuskami, a długi, blady brzuch był oprószony drogimi kamieniami i okruchami złota, które chroniły go przed ciosami. Jednak w okolicy serca pozostał spory płat nagiej skóry – właśnie tam trafił strzałą Bard. Spędzał czas najczęściej na wylegiwaniu się na swoich bogactwach. Jednak spał czujnie, nasłuchując głosów dochodzących z wnętrza jaskini.
Smoka tego zwano też Smaugiem Złotym.
Według fikcyjne etymologii Tolkiena oryginalne imię smoka w języku Nortów brzmiało Trágu[3]. Tolkien zastąpił je słowem Smaug, będącym formą czasu przeszłego od germańskiego czasownika smugan, który znaczy przeciskać się przez dziurę.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dzień 1 miesiąca Blotmath roku 1341. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu listopadowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Hísimë.
Data roczna śmierci Smauga podana jest w Dodatku B (Kronika Lat) do Władcy pierścieni. Datę dzienną podaję za hipotetyczną chronologią akcji Hobbita autorstwa Karen Wynn Fonstad (Atlas Śródziemia). - ↑ Cytat z Hobbita (rozdział 12 Na zwiadach w obozie wroga) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
- ↑ Informacja ta pochodzi z tomu XII Historii Śródziemia.
