Sojuz 23
Z Wikipedii
| Sojuz 23 | |
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Miejsce lądowania | 195 km SW od Celinogradu |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6760 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Wiaczesław Zudow (1) |
| 2. członek załogi | Walerij Rożdiestwienski (1) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 239 km |
| Apogeum | 269 km |
| Okres obiegu | 89,5 min |
| Nachylenie | 51,6° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 14 października 1976 (17:39:18 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 16 października 1976 (17:45:53 GMT) |
| Czas trwania misji | 2 d, 0 h, 6 min, 35 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 32 |
Sojuz 23 (kod wywoławczy Радон - Radon) miał wynieść załogę na pokład stacji kosmicznej Salut 5, przypuszczalnie w ramach wojskowego programu Ałmaz.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Podstawowa
[edytuj] Rezerwowa
- Wiktor Gorbatko (2)
- Jurij Głazkow (1)
[edytuj] Druga rezerwowa
- Anatolij Bieriezowoj (1)
- Michaił Lisun (1)
[edytuj] Przebieg misji
Statek dotarł do stacji, lecz awaria automatycznego systemu dokowania uniemożliwiła połączenie, tak jak to miało miejsce w wypadku Sojuza 15. Brak paliwa uniemożliwiał podjęcie próby dokowania ręcznego i załoga musiała powrócić na Ziemię.
Powrót niemal zakończył się katastrofą. Pojazd wylądował na powierzchni zamarzniętego jeziora w burzy śnieżnej. Spadochrony kapsuły szybko wypełniły się wodą, wciągając pojazd wraz z załogą pod powierzchnię. Próby dotarcia do statku przy pomocy amfibii spaliły na panewce. Ostatecznie nurkowie zdołali zaczepić do kapsuły kabel, który posłużył do wyciągnięcia jej przez śmigłowiec. Ratownicy byli zaskoczeni, że załoga zdołała przeżyć – choć, aby oszczędzać energię, ograniczyła ogrzewanie kabiny.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednia misja Sojuz 22 |
Program Sojuz Sojuz 23 |
Następna misja Sojuz 24 |
