Stanisław Baczyński
Z Wikipedii
Stanisław Baczyński, właśc. Bittner (ur. 5 maja we Lwowie 1890, zm. 27 lipca 1939 w Warszawie) - polski pisarz, krytyk literacki, publicysta i historyk literatury, działacz socjalistyczny, żołnierz Legionów Polskich, oficer WP.
Piłsudczyk i legionista, syn powstańca styczniowego, ale przede wszystkim żołnierz-buntownik o romantycznej postawie, niepogodzony z wyrokami historii. W okresie studiów we Lwowie był radykałem konstruującym bomby dla antycarskich rewolucjonistów, potem zaś szefem żandarmerii strzeleckiej na tyłach rosyjskich. Aresztowany w Warszawie w 1914, uciekł z więzienia, dostał się do legionów Piłsudskiego i tam był w sztabie I. Brygady. W Dwudziestoleciu międzywojennym nieznany w szerszych kręgach, dziś uważany za jedną z ciekawszych postaci tamtego okresu.
Jest ojcem poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Syn dedykował mu wiersz "Elegia", napisany w sierpniu 1939, po śmierci ojca. Jest także wspominany w kilku wierszach poety, m.in. "Rodzicom", "Deszcze".
Jego najbardziej znane dzieła to:
- Losy romansu
- Prawo sądu
- Syty Praklet i głodny Prometeusz
- Literatura w ZSRR
- Wiszary