Stanisław Srzednicki
Z Wikipedii
Stanisław Srzednicki, ps. Stach (ur. 9 kwietnia 1915 w Krzemieńcu na Wołyniu, zm. 20 sierpnia 1944 w Warszawie) – wychowawca młodzieży, instruktor harcerski, współorganizator młodzieżowej organizacji "Orlęta" w Warszawie, porucznik.
Pochodził z patriotycznej rodziny – wnuk powstańców 1863 zesłanych po upadku powstania w głąb Rosji, jego ojciec i stryjowie uczestniczyli w ruchach rewolucyjnych i narodowo-wyzwoleńczych i następnie brali udział w kształtowaniu państwowości polskiej po odzyskaniu niepodległości. W latach 1926-1934 uczeń Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie, w wieku 9 lat wstąpił do 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, w 1935 został jej drużynowym w stopniu harcmistrza.
W 1935 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Współtworzył młodzieżową organizację "Orląt", w której prowadził pracę wychowawczą wśród dzieci i młodzieży z warszawskiej Pragi.
Po wybuchu II wojny światowej w 1939 zaciągnął się ochotniczo do wojska. 20 września dostał się do niewoli, z której uciekł po kilku dniach. Po powrocie do Warszawy przystąpił do pracy konspiracyjnej w szeregach SZP, ZWZ i AK, wciągając do konspiracji swych wychowanków z "Orląt". Organizował dla nich tajne komplety gimnazjalne i szkolenia wojskowe.
W czasie powstania warszawskiego dowodził kompanią "Orląt" w batalionie "Gozdawa" zgrupowania "Sosna" na Starym Mieście. Mimo rany odniesionej w pierwszych dniach Powstania walczył dalej. W połowie sierpnia został przeniesiony do dowództwa odcinka na stanowisko oficera do zadań specjalnych. Zginął od pocisku artyleryjskiego w czasie odpierania natarcia niemieckiego na ratusz.
Pośmiertnie odznaczony krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Pochowany jest w kwaterze zgrupowania "Sosna" na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Jemu i "Orlętom" poświęcono tablicę pamiątkową w Katedrze Polowej Wojska Polskiego oraz tablicę na budynku przy ul. Podwale.
