Stoorowie
Z Wikipedii
Stoorowie (Stoors) - fikcyjny szczep hobbitów ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Stoorowie - Jeden z trzech szczepów hobbitów, mieszkający najdalej na południu. Storoowie pozostawali najdłużej w dolinie Anduiny z nich, lecz około roku 1300 T. E. przekroczyli Przełęcz Czerwonego Rogu i osiedli w Dunlandzie lub na terenach Klina. Po jakiś 100 latach uciekli z Klina do Dunlandu lub Rhovanionu przed atakami z Angmaru.
Osada Stoorów w Rhovanionie leżała na Polach Gladden, gdzie dotrwała na pewno do 2460 roku T.E. kiedy to młody Stoor imieniem Smeagol wraz ze swoim kuzynem Deagolem podczas łowienia ryb na Anduinie znaleźli Jedyny Pierścień.
Stoorowie z Dunlandu wyemigrowali do Shire około 1630 T.E. i osiedlili się głównie we Wschodniej i Południowej Ćwiartce. W czasie Wojny o Pierścień Stoorów często się spotykało w Marish i Bucklandzie.
Stoorowie byli cięższej budowy niż przedstawiciele innych hobbickich szczepów i jako jedynym rosły im brody. Gdy ziemia robiła się błotnista, niektórzy Stoorowie nosili wysokie buty. Pozostali w lepszych stosunkach z ludźmi niż inne szczepy hobbitów i chętnie mieszkali na płaskim terenie i nad brzegami rzek. Wyróżniali się talentem do pływania, kiedy inny hobbici bali się do wody nawet podejść. Byli jedynymi hobbitami którzy mieli jakiekolwiek pojęcie o pływaniu łódką bądź wpław oraz łowieniu ryb.
Stoorowie z Dunlandu nauczyli się tam języka spokrewnionego z językiem Dunlendingów i nawet pod koniec T.E. używali wielu dziwnych słów, imion i nazw.
