Strajk dzieci wrzesińskich
Z Wikipedii
Strajk dzieci wrzesińskich – słynny strajk uczniów we Wrześni, w latach 1901–1902. Skierowany był przeciw germanizacji szkoły, głównie przeciw modlitwie i nauce religii w języku niemieckim. Obejmował również protest rodziców przeciw biciu dzieci przez pruskie władze szkolne.
Strajk rozpoczął się 20 maja 1901 r., kiedy niemiecki nauczyciel wymierzył karę cielesną dzieciom za odmowę odpowiadania w języku niemieckim na lekcji religii. Zastrajkowało wówczas 118 uczniów i uczennic. Ich rodziców władze niemieckie ukarały więzieniem i grzywnami.
Przywódcą duchowym strajku był ks. Jan Laskowski .
Przedłużeniem obowiązku szkolnego ukarane zostały następujące dzieci:
Klasa I (ostatnia): Biały Roman, Drzewiecki Wacław, Gadziński Franciszek, Klimas Bronisław, Latanowicz Józef, Podsędek Władysław, Bednarowicz Józefa, Bulczyńska Jadwiga, Chełmikowska Stefania, Chromińska Franciszka, Dynkowska Leonarda, Janiszewska Stefania, Jażdżewska Anna, Nowaczyk Józefa, Nowakowska Walentyna, Porosa Jadwiga, Śmidowicz Bronisława, Suszczyńska Jadwiga, Tomaszewska Tekla, Wagner Seweryna, Wojciechowska Anastazja, Woźniak Józefa, Zaremba Melania.
Klasa IIa: Jankowiak Stanisław, Ziółkowski Stanisław, Gawlak Pelagia, Jankowiak Pelagia, Kwiatkowska Czesława, Niesuchorska Maria, Sikorska Balbina, Ziętek Waleria, Kuchta Jadwiga.
Klasa IIb: Szumiłowski Aleksander, Tabaka Wawrzyniec, Topolewski Antoni, Tyksiński Władysław, Walczak Maksymilian, Kaliszewska Wiktoria, Suszczyńska Maria.
Za przykładem dzieci wrzesińskich poszli uczniowie w innych szkołach zaboru pruskiego. W 1906 r. opór dzieci, podtrzymywany przez rodziców, przybrał postać powszechnego strajku. W fazie największego nasilenia strajkowało ok. 75 tys. dzieci w ok. 800 szkołach (na łączną liczbę 1100 szkół).
