Synagoga w Bydgoszczy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Synagoga w Bydgoszczy

Data budowy	1882-1884
Data zburzenia	październik 1939
Tradycja	ortodoksyjna
Architekt	Alfred Muttrey
Budulec	murowana
Obecnie	nie istnieje

Wnętrze synagogi

Rozbiórka synagogi

Synagoga w Bydgoszczy - wielka synagoga ortodoksyjnej gminy żydowskiej w Bydgoszczy, znajdująca się na skrzyżowaniu ulicy Wały Jagielońskie z ulicą Jana Kazimierza . Była jednym z najwspanialszych i najbardziej charakterystycznych budowli miasta z okresu XIX wieku.

[edytuj] Historia

Kiedy okazało się że wówczas główna synagoga była za mała, w 1882 roku zarząd bydgoskiej gminy żydowskiej podjął decyzję o budowie nowej, wielkiej i murowanej bożnicy, na miejscu poprzedniej. Projekt synagogi wykonał architekt Alfred Muttrey. Kamień węgielny pod budowę nowej synagogi położono 21 października 1882 roku. Budowa synagogi trwała dwa lata i w październiku 1884 roku odprawiono pierwsze uroczyste nabożeństwo.

Wkrótce za synagogą, z inicjatywy Louisa Aronsohna, powstała szkoła żydowska. Po wybuchu II wojny światowej, 14 września 1939 roku, nadburmistrz Bydgoszczy, Werner Kampe ogłosił na łamach „Deutsche Rundschau” przetarg na rozbiórkę synagogi i innych budynków należących do gminy żydowskiej. Przetarg wygrał Herbert Matthes, właściciel fabryki mebli przy ulicy Garbary. Obecnie po synagodze pozostał pusty plac oraz kilka zdobionych cegieł znajdujących się w bydgoskim muzeum.

[edytuj] Architektura

Synagoga była monumentalną budowlą, o imponującej wielkości oraz wystroju. Główne wejście dla mężczyzn znajdowało się pod trzema łukami, zaś wejście dla kobiet znajdowało się po bocznych stronach za którymi znajdowały się schody prowadzące na babiniec. Bożnica była budowlą jednonawową. Z zewnątrz wchodziło się do mniejszej sali, w której odbywały się codzienne modły, a z niej wchodziło się do głównej sali, która mogła pomieścić nawet 500 wiernych.

Na środku sali głównej znajdowało się osiem filarów podtrzymającyce kopułę, w kształcie baldachimu, z niej zwisała szlachetna zasłona przykrywająca drzwi za którymi znajdowało się niezwykle bogato zdobione srebrem i złotem Aron ha-kodesz. Przed arką znajdowała się bima. Synagoga posiadała bardzo bogate wyposażenie - złote naczynia liturgiczne i płonące bez przerwy przed aką menory. W narożnikach po zachodniej stronie znajdowały się dwie wieże z pięknymi kopułkami, zaś na środku, nad salą główną znajdowała się wielka okazała kopuła.