Syndrom KZ
Z Wikipedii
Syndrom KZ jest syndromem poobozowym występującym u byłych więźniów obozów koncentracyjnych), przez co nie mogą się oni przystosować do reszty społeczeństwa.
Posiadają przewartościowany system wartości, na ich postępowanie w zasadniczy sposób wpływają wspomnienia z miejsca odosobnienia; jednym z przejawów syndromu KZ było gromadzenie żywności (np. kawałki chleba pod poduszką), choć ofiara syndromu była świadoma braku zagrożenia głodu.
Badania nad syndromem były szczególnie intensywne po zakończeniu wojny oraz w kilkadziesiąt lat później, gdy objawiły się problemy wśród dzieci ofiar obozów. Analizowano wpływ zaburzeń emocjonalnych rodziców będących więźniami na ich potomstwo. Między innymi zwracano uwagę na tzw. "transfer międzypokoleniowy" i trudności w budowaniu ufnych, empatycznych relacji.
