Szenute z Atripe
Z Wikipedii
Szenute z Atripe (ur. między 332 a 350 zm. między 451 a 466) – mnich egipski, archimandryta, reformator życia monastycznego. Wedle koptyjskiej tradycji miał żyć 118 lat. Przez wiele lat przełożony Białego Klasztoru w pobliżu Athrib w Górnym Egipcie. Około roku 371 wstąpił do Białego Klasztoru, który ufundował jego wuj. Po śmierci dotychczasowego przełożonego Ebonha został wybrany na jego miejsce. Na tym stanowisku działał ok. 80 lat. Przestrzegał w klasztorze surowej dyscypliny i bezwzględnego poddania opatowi. Praktykował kary cielesne za nieposłuszeństwo. Jego reguła była ostrzejsza od wcześniejszej reguły wprowadzonej przez Pachomiusza. Brał udział w obradach soboru efeskiego w 431 r., jako osoba ciesząca się opinią nieprzejednanego wroga herezji. Zachowały się jego mowy, wygłaszane publicznie. Były kierowane przeciwko gnostykom, których sam Szenute nazywał orygenistami. Jest świętym ojcem kościoła koptyjskiego.
