Szkło piankowe
Z Wikipedii
Szkło piankowe - materiał pochodzenia mineralnego stosowany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych. Otrzymywany z roztopionego szkła przez dodanie domieszek pianotwórczych. Jest nieprzeźroczyste, odporne na korozję biologiczną i chemiczną, niepalne. W obecności płomieni nie wydziela gazów toksycznych. Produkowane w dwóch odmianach:
- czarne - struktura o zamkniętych porach, ciężar objętościowy ok. 140 kg/m3
- białe - struktura o porach otwartych, ciężar objętościowy ok. 300 kg/m3
Szkło czarne posiada lepsze parametry izolacyjne i mniejszą nasiąkliwość niż białe, które z kolei cechuje większa wytrzymałość na obciążenia mechaniczne. Zastosowanie szkła piankowego: izolacja fundamentów, ścian, stropów i stropodachów, czasem jako samodzielną ścianę działową, nawet jako przegrodę ogniową.
Zobacz też: wełna szklana, wełna mineralna
