Teatr Sensacji
Z Wikipedii
Teatr Sensacji "Kobra" – popularny telewizyjny cykl sztuk sensacyjnych a później i fantastycznych w czasach PRL-u, od 1956 roku do końca lat 80. XX wieku. W latach 50. i 60. najpopularniejszy polski program telewizyjny, z oglądalnością rzędu 95%, w czasach kiedy filmy, drugie w szeregu, dochodziły "tylko" do 60%. W czasie trwania Kobry wyludniały się ulice, a rzadcy jeszcze posiadacze telewizorów byli nawiedzani przez prawdziwe tabuny przyjaciół i sąsiadów.
Przedstawienia były emitowane w czwartki po dzienniku telewizyjnym, początkowo prawie wszystkie, na końcu działalności prawie żadne. Wąż kobra ("okularnik") pojawiał się we wspólnej animowanej czołówce autorstwa Eryka Lipińskiego.
Kobra to ponoć jedyny na świecie teatr sensacji — w innych krajach realizowano seriale i filmy.
Kobra była wzgardzana przez krytykę, ale aktorzy uwielbiali w niej grać, pomimo ciężkich warunków pracy w dusznym i ciasnym studio, między innymi z powodu osiąganej widoczności i popularności.
W ciągu lat formuła się nieco wzbogaciła: na początku z braku odpowiedniego sprzętu wszystko leciało na żywo (z przed 1959 roku nie zachowały się żadne materiały, nawet nie zdjęcia), później pojawił się telerecording i nowe możliwości montażu, wreszcie zaczęto wychodzić nawet na ulice i kręcić właściwie filmy telewizyjne (np. Kłopoty to moja specjalność). Jednakże te nie mogły konkurować z prawdziwymi filmami i serialami sensacyjnymi, zwłaszcza amerykańskimi, które zaczęły masowo napływać do Polski w latach 70. z sprawą Macieja Szczepańskiego (seriale Kojak, Columbo, Święty, Al Capone, itd.), a w 80. za sprawą wideo.
[edytuj] Przedstawienia
- Dziesięciu małych Murzynków (1956; na podstawie powieści Agaty Christie; reżyseria Józef Słotwiński; pierwsze przedstawienie; Słotwiński zrealizuje ponad 100 widowisk)
- Kompozycja na cztery ręce (1974; scenariusz Hilda Lawrence; reżyseria Tomasz Zygadło; z Zofią Rysiówną)
- Arszenik i stare koronki (na podstawie scenariusza Joseph Kesselring; z Ireną Kwiatkowską i Barbarą Ludwiżanką)
- Schronisko pod zmarłym alpinistą (na podstawie książki fantastyczno-naukowej braci Strugackich)
- <<tytuł do ustalenia>> (sztuka Sleuth Anthony'ego Shaffera, wcześniej w 1972 roku wyreżyserowana przez Mankiewicza jako film z Michaelem Cainem i Laurence Olivierem)
- Kwiaty dla Algernona (na podstawie książki science-fiction Flowers for Algernon Daniela Keyesa)
- Kłopoty to moja specjalność (czwartek 2 lutego 1978; według Raymonda Chandlera; reż. Marek Piwowski; wydana na VHS w ramach Złotej Setki Teatru Telewizji)
