Teoria ugruntowana
Z Wikipedii
Spójny system metod jakościowych opracowany przez Anselma Straussa oraz Barneya Glasera i opisany w 1967 roku w książce The Discovery of Grounded Theory.
Teoria ugruntowana opiera się na założeniu, że rzeczywistość społeczną najlepiej rozumieją zaangażowani w nią aktorzy. W związku z tym odrzuca tradycyjne funkcjonalistyczne podejście, w którym badacz analizuje zbiorowość przy użyciu wcześniej opracowanego modelu teoretycznego, ponieważ uznaje, iż powoduje to jedynie samopotwierdzanie się danej teorii (badacz utwierdza się we własnym zamyśle, bo znajduje to, co chce znaleźć).
W teorii ugruntowanej badacz idzie w teren bez prekonceptualizowanych teorii. W miarę jak w kolejnych iteracjach zbiera materiał badawczy (w wywiadach, obserwacjach, analizie tekstu itp.) teoria wyłania się z samych badań, "gruntuje się" w terenie. Jest to zatem teoria dotycząca jedynie tej konkretnej społeczności, ale znacznie lepiej do niej pasująca.
Teoria ugruntowana uprawomocniła metody jakościowe w nauce i do dziś w USA bywa z nimi utożsamiana, za co spotyka się z krytyką ze strony naukowców uprawiających metody jakościowe, ale przy użyciu innych podejść (jak np. etnografia organizacji, storytelling i in.).
Chociaż na wielu prestiżowych uczelniach przedstawiciele teorii ugruntowanej zajmują eksponowane stanowiska (m.in. na Harvard University czy University of California Berkeley) w Polsce metoda ta nie jest w pełni uznawana. Jednym z jej prekursorów jest Krzysztof Konecki.
