The Cranberries

Z Wikipedii

The Cranberries
Rok założenia	1990
Pochodzenie	Limerick ( Irlandia)
Gatunek	rock alternatywny
Aktywność	1990-2003
Wytwórnia płytowa	Interscope
Aktualni członkowie	Dolores O'Riordan Burton Mike Hogan Noel Hogan Fergal Lawler
Strona internetowa

The Cranberries - irlandzki zespół rockowy założony w 1990 w Limerick. Mimo, że zespół nie został oficjalnie rozwiązany, nie grają od 2003.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Początki 1.2 Połowa lat '90 1.3 Nowe tysiąclecie 1.4 Czas na przerwę 2 Skład zespołu 3 Dyskografia 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

[edytuj] Początki

Bracia z Limerick, Noel i Mike Hogan, założyli zespół The Cranberries wraz z Fergalem Lawlerem w roku 1990. Na początku nazywali się The Cranberry Saw Us (co fonetycznie może oznaczać "sos żurawinowy"). Wokalistą był wtedy Niall Quinn, którego ekstrawanckie upodobania objawiły się m.in. w tytułach piosenek, takich jak "My Grandma drowned in a fountain in Lourdes", "I was always all ways" oraz "Throw Me Down A Big Stairs". Kiedy opuścił zespół, przesłuchania wygrała i jego miejsce zajęła Dolores O'Riordan, wówczas przyjaciółka dziewczyny Nialla. Dolores szybko pokazała swoje umiejętności w pisaniu tekstów. Kiedy dostała od zespołu demo z muzyką do utworu nad którym pracował, następnego dnia wróciła z pełnym tekstem piosenki o nazwie Linger (która miała później stać się jednym z największych przebojów zespołu).

Taśma demo domowej produkcji odniosła lokalny sukces i zespół nagrał wkrótce demo, którego sprzedaż była już prowadzona na terenie całej Irlandii. Po tym jak sprzedanych zostało wszystkie 300 kopii, członkowie skrócili nazwę do The Cranberries i rozesłali do wytwórni płytowych w Wielkiej Brytanii swoje kolejne demo, zawierające wczesne wersje utworów "Linger" i "Dreams". Nagrania te powstały w studiu Xeric, prowadzonym przez Pearse'a Gilmore'a, który później został menedżerem zespołu. W tamtym czasie wszyscy członkowie The Cranberries byli jeszcze nastolatkami.

Zarówno prasa brytyjska jak i przemysł muzyczny zainteresowały się demem i wkrótce zaczęła się ostra walka pomiędzy głównymi wytwórniami o kontrakt z zespołem. Ostatecznie podpisał umowę z Island Records, wytwórnią która wydawała również nagrania innego irlandzkiego zespołu – U2. The Cranberries weszli do studia z Gilmorem jako producentem i nagrali swój pierwszy singiel - "Uncertain". Nagranie nie brzmiało jednak najlepiej, czego wynikiem były słabe recenzje prasowe. Doszły do tego napięte stosunki zespołu z Gilmorem. Jeszcze przed wyznaczeniem wydania daty debiutu na rok 1992 okazało się, że wcześniej podpisał on po cichu kontrakt z Island na modernizację swojego studia. Napięcia w zespole omal nie doprowadziły do jego rozpadu. Zamiast tego, The Cranberries zakończyli współpracę z Gilmorem i zatrudnili Geoffa Travisa z Rough Trade Records jako swojego menedżera i Stephena Streeta (który pracował wcześniej z The Smiths) jako producenta.

Ich debiutancki album, Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? wydany został wiosną roku 1993, a singlem promującym płytę był utwór "Dreams". Jednak ani album, ani żaden z obu singli (drugim był "Linger"), nie przyciągnął dużej uwagi. Latem i jesienią zespół wziął udział w tournee po USA, w którym występował najpierw przed The The, a później przed Suede. Często zdarzało się tak, że The Cranberries byli przyjmowani lepiej niż zespół główny. Duża popularność ich koncertów sprawiła, że utwór "Linger" zaczął coraz częściej pojawiać się w MTV. Ostatecznie, singiel ten osiągnął ósmą pozycję na amerykańskiej liście przebojów, a sprzedaż albumu wyniosła ponad 2 mln. Utwory "Everybody Else" i "Linger" wkroczyły na Wyspy Brytyjskie na początku roku 1994, a cały album doszedł latem do pierwszego miejsca listy przebojów.

W lipcu roku 1994 Dolores O'Riordan wyszła za managera grupy, Dona Burtona. Stała się też centralnym punktem zespołu i to wokół niej skupiały się jego teledyski. Jej pozycja dalej umacniała się po wydaniu jesienią drugiego albumu, No Need to Argue. Płyta zawierała utwory cięższe i lepsze jakościowo, a jej producentem ponownie był Stephen Street. Zadebiutowała na szóstym miejscu amerykańskiej listy przebojów i w ciągu roku osiągnęła potrójną platynę. Najbardziej znanym utworem z płyty jest bez wątpienia "Zombie". Drugi singiel, "Ode to My Family", dotarł do miejsca jedenastego list najlepszych singli. W roku 1995 zespół odbył tournee i wydał jeszcze dwa single, "I Can't Be With You" i "Ridiculous Thoughts". Do dziś album ten pokrył się platyną w Kanadzie, w Szwajcarii i siedmiokrotnie w USA. W tym samym roku The Cranberries zagrali dziewięć utworów na koncercie w Nowym Jorku z cyklu "MTV Unplugged". Występ nie został jeszcze opublikowany, a na jego fragmenty można natrafić jedynie na bootlegach zespołu.

[edytuj] Połowa lat '90

Podczas tournee po wydaniu No Need to Argue zaczęły krążyć plotki jakoby O'Riordan miała zamiar opuścić zespół i rozpocząć karierę solową. Zespół ostro zaprzeczał. Plotki ustały dopiero po nagraniu wiosną 1996 roku przez The Cranberries trzeciego albumu, To the Faithful Departed, którego producentem był Bruce Fairbairn, mający na koncie współpracę m.in. z Bon Jovi i z Aerosmith. Produkt okazał się jeszcze bardziej rockowy i surowy. Jednak nie spotkał się z tak ciepłym przyjęciem jak poprzednie płyty. W roku 2006, Q Magazine umieścił go nawet na swojej liście 50 najgorszych albumów wszech czasów. Album rozpoczął na 2 miejscu w Wielkiej Brytanii i 4. w USA, jednak pierwszy singiel, o nazwie "Salvation", nie stał się hitem na miarę "Zombie", "Linger", czy "Ode to My Family". Co prawda płyta zdołała utrzymać się przez trzy tygodnie na Billboard Rock Modern Charts, jednak zaraz potem zaczęła szybko spadać w dół list przebojów i zdobyła tylko podwójną platynę – wynik dużo gorszy od dwóch poprzednich płyt The Cranberries. Drugim singlem z albumu był "Free To Decide", który dotarł do brytyjskiej listy przebojów top 40 i do Top 10 na Billboard Top 40 Charts, stając się tym samym najlepiej ocenianym singlem zespołu od czasu "Linger" z roku 1993. Jesienią roku 1996 zespół odwołał swoje tournee po Australii i Europie, co ponownie doprowadziło do plotek o rozpoczęciu przez O'Riordan kariery solowej. Na początku roku 1997, piosenka "When You're Gone" została wydana jako singiel w USA i osiągnęła Top 20 w the Billboard Top 40 Charts – osiągając w historii zespołu jeden z trzech najlepszych wyników w USA.

W roku 1999 grupa wydała album Bury the Hatchet. W lutym ukazał się pierwszy singiel - "Promises", do którego wideoklip stworzył Oliver Dahn, francuski reżyser, który wcześniej pracował nad "Salvation").

Album trafił do sprzedaży w kwietniu. Jego osiągnięcia to 7. miejsce w Wielkiej Brytanii i 13. w USA, gdzie pokrył się złotem. Singiel "Promises" osiągnął 12 miejsce na Wyspach i 34. w Billboard Top 40 Charts. Kolejnymi singlami z tego albumu były: "Animal Instinct", "Just My Imagination" i "You & Me". Od kwietnia 1999 do lipca 2000 zespół odbył największe i najbardziej udane w swojej karierze tournee po całym świecie. Do chwili obecnej sprzedano ponad 3,5 mln kopii Bury the Hatchet, co daje mu czwarte miejsce wśród wszystkich albumów zespołu. Olbrzymią popularnością cieszył się m.in. we Francji, Włoszech, Hiszpanii i na Tajwanie. Podczas tournee The Cranberries wrócili do Irlandii na pierwsze koncerty od pięciu lat. Zagrali m.in. na Millstreet w Hrabstwie Cork. Wkrótce potem wydany został podwójny album Bury The Hatchet - The Complete Sessions - zawierający utwory ze stron B singli oraz nagrane podczas koncertu w Paryżu.

[edytuj] Nowe tysiąclecie

W październiku 2001 zespół wydał album Wake Up and Smell the Coffee, który zadebiutował na 46 miejscu za oceanem oraz na 61. Wielkiej Brytanii. Odniósł on najskromniejszy sukces ze wszystkich płyt zespołu, lecz ponownie przywrócił zainteresowanie kapelą w USA.

Pierwszy singiel, "Analyse" nie dotarł nawet do Top 75 w UK. W styczniu 2002 wydano drugi singiel, "Time Is Ticking Out", a w kilka miesięcy później "This Is The Day". Żaden z nich nie dotarł do list przebojów najlepszych singli. Do chwili obecnej sprzedano ponad 1,5 mln kopii albumu. Światowe tournee odbyło się od lutego do października 2002.

W następnym roku pojawiła się składanka z największymi hitami The Cranberries - Stars - The Best of 1992 - 2002 a także zbiór teledysków DVD.

W tym pierwszym zestawie pojawiły się 3 utwory niebędące singlami zespołu. "Daffodil Lament" to kawałek uznany przez fanów zespołu za najlepszy spośród nie-singli, natomiast "Stars" i "New New York" były całkiem nowymi utworami. Ten ostatni dotarł do 20. miejsca na brytyjskiej liście przebojów, a ukazał się w reakcji na wydarzenia z 11 września. Natomiast "Stars" wydano również jako singiel.

W 2002 roku na Tajwanie wygrali nagrodę dla najlepiej sprzedającego się zespołu zagranicznego za "Stars". To właśnie na Tajwanie każdy z ich albumów odnosił sukces.

Tournee w tym roku trwało od października do grudnia i było najkrótszym w historii zespołu – odwiedzili tylko Europę i Azję. W połowie roku 2003 wystąpili kilkakrotnie, w niektórych koncertach jako support the Rolling Stones. Wykonali w tamtym czasie kilka nowych kawałków, takich jak "Astral Projection" czy "In It Together".

[edytuj] Czas na przerwę

W 2004 roku The Cranberries ogłosili, że przez pewien czas będą zajmować się karierami solowymi. W tymże roku Dolores O'Riordan zaśpiewała utwór "Ave Maria" w filmie Pasja oraz skomponowała utwór do filmu Evilenko (z Malcolmem McDowell'em). W jej planach jest album solowy, planowany na początek roku 2007. Nowym projektem Noela Hogana jest natomiast Mono Band.

The Cranberries postanowili poczekać z nowym albumem. Po kilkunastu latach ciągłych tournee i akcji promocyjnych, sprzedaniu ponad 38 mln albumów i zagraniu koncertów dla setek tysięcy wielbicieli na całym świecie, zespół zdecydował, że czas na przerwę.

[edytuj] Skład zespołu

W skład zespołu wchodzą:

• Dolores O'Riordan Burton (śpiew, gitara)
• Mike Hogan (gitara basowa)
• Noel Hogan (gitara)
• Fergal Lawler (perkusja)

[edytuj] Dyskografia

• 1992 Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?
• 1994 No Need to Argue
• 1996 To the Faithful Departed
• 1999 Bury the Hatchet
• 2000 Bury the Hatchet: The Complete Sessions
• 2001 Wake Up and Smell the Coffee
• 2002 Treasure Box
• 2002 Stars - The Best Of 1992-2002

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu The Cranberries (en)
• European Cranberries Community (en) (pl)
• Polska strona o The Cranberries (pl)