Tomasz Drobnik

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Tomasz Drobnik (ur. 6 września 1858 w Pleszewie, zm. 22 maja 1901 w Poznaniu), lekarz polski, chirurg.

Był synem Jana (właściciela folwarku) i Emilii z Kulasiewiczów. Kształcił się w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie oraz w gimnazjum w Poznaniu, następnie podjął studia medyczne we Wrocławiu i Wurzburgu. W 1885 otrzymał stopień doktora medycyny. W czasie studiów wrocławskich działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim i Towarzystwie Górnośląskim.

Odbył służbę wojskową, następnie pracował naukowo we Wrocławiu, Strasburgu i Królewcu. Napisał w tym okresie trzy prace z anatomii i chirurgii operacyjnej. W 1890 osiadł w Poznaniu. Zyskał sławę jako chirurg, kierował oddziałem chirurgicznym Szpitala Dziecięcego św. Józefa, w 1899 został powołany na stanowisko naczelnego chirurga w Szpitalu Miejskim. Działał w wielu instytucjach i organizacjach społecznych, m.in. Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk (w Wydziale Lekarskim), Towarzystwie Kolonii Wakacyjnych dla Dzieci "Stella", Towarzystwie Młodych Przemysłowców (był prezesem), Towarzystwie Gimnastycznym "Sokół", Towarzystwie Wykładów Ludowych im. Adama Mickiewicza. W latach 1894-1896 był członkiem komitetu redakcyjnego tygodnika "Przegląd Poznański".

Niezależnie od praktyki lekarskiej prowadził badania naukowe, szczególnie w dziedzinie chirurgii klinicznej. Wyniki prac ogłaszał na łamach czasopism specjalistycznych. Niektóre publikacje:

O przenoszeniu czynności mięśni przy porażeniach dziecięcych ("Gazeta Lekarska", 1893)
Dalsze doświadczenia nad leczeniem porażeń dziecięcych za pomocą przeniesienia czynności mięśni ("Nowiny Lekarskie", 1894).

Zmarł w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu Świętomarcińskim; w 1962 grób Drobnika przeniesiono na cmentarz zasłużonych na poznańskim Wzgórzu św. Wojciecha. Z małżeństwa z Heleną (ur. 1867, córką Kazimierza Szumana) miał trzech synów - Jerzego (ur. 1894), Jana Antoniego (ur. 1896) i Kazimierza Tomasza (ur. 1898).