Tysiąc (gra)
Z Wikipedii
Tysiąc – gra karciana, w której celem jest uzyskanie tysiąca punktów.
Spis treści |
[edytuj] Zasady gry
Każda partia gry składa się z następujących elementów:
- Rozdanie kart.
- Licytacja.
- Zabranie przez grającego musika, ustalenie poziomu gry.
- Gra - zbieranie lew.
- Podliczenie punktów, zapisanie
[edytuj] Rozdanie kart
Gra się talią 24 kart (tzw. mała talia – od dziewiątki do asa). Na początku jedna z osób rozdaje karty, ilość rozdawanych kart poszczególnym graczom zależy od ich ilości. Następnie każdy z graczy podnosi swoje karty, tak, aby inni nie mogli ich zobaczyć. W kolejnych partiach rozdają kolejni gracze, siedzący na lewo od rozdającego w poprzedniej turze.
[edytuj] Licytacja
Po rozdaniu każdy z graczy sprawdza, ile może uzyskać punktów przy swoich kartach (oprócz gracza mającego trzy karty – "siedzącego na musiku"). Za asy i dziesiątki przy asach doliczamy ich wartość punktową, za meldunki również ich wartość, o ile jesteśmy w stanie je zameldować. Jeśli posiadamy w jednym kolorze układ as-10-król lub as-10-dwie inne karty, to raczej (o ile nikt nie przybije trumfem) weźmiemy ten kolor w całości – możemy policzyć sobie 30 punktów. Jeśli brakuje pewnych kart, również można spróbować policzyć 30, ale należy liczyć się z tym, że potem może tych punktów zabraknąć. Można doliczyć sobie punkty również za posiadane inne karty w kolorze takim, jak meldunek; gdy staną się trumfami, można wziąć przy ich pomocy wiele lew, np. z asami, jednak i tu trzeba uważać.
Licytację rozpoczyna gracz siedzący po lewej stronie rozdającego słowem "sto" – musi zalicytować sto punktów, niezależnie od tego co ma w kartach. Kolejny gracz (po jego lewej stronie) może powiedzieć "sto dziesięć" (często mówi się samo "dziesięć"),może też zablokować innych graczy powiedzieć np."sto czterdzieści"(często mówi się samo " czterdzieści") jeśli uważa, że jest w stanie wziąć tyle punktów. Może również spasować słowem "pas". Następni gracze mogą również podbić licytację o kolejne 10 lub spasować. W licytacji nie bierze udziału gracz "na musiku". Jeśli ktoś raz spasował, nie bierze udziału w dalszej licytacji. Jeśli w pewnym momencie licytacji po zadeklarowaniu przez niego sumy punktów, wszyscy kolejni gracze, biorący jeszcze udział w licytacji, spasują, licytacja jest zakończona – gracz, który ostatni deklarował liczbę punktów, zostaje "grającym".
[edytuj] Zabranie przez grającego musika, ustalenie poziomu gry
Bezpośrednio po licytacji gracz, który ma trzy karty (czyli "siedzi na musiku") odsłania je. Wszyscy gracze mogą je zobaczyć, po czym musik zabiera gracz "grający". Do wyniku gracza "na musiku" dopisuje się 50 za każdego asa w musiku oraz za pełny meldunek w musiku wartość tego meldunku. Gracz "na musiku" nie bierze już od tej pory udziału w tej partii gry. Grający dokłada karty z musiku do swoich, następnie oddaje pozostałym graczom po jednej dowolnej swojej karcie; w ten sposób wszyscy mają ich po 8. Potem gracz "grający" sprawdza, ile teraz może zdobyć punktów, i deklaruje, że taką ilość zdobędzie ("ugra"), np. "Będę grał sto pięćdziesiąt". Liczba punktów musi być zaokrąglona do dziesiątek i nie może być niższa niż wylicytywana wcześniej.
[edytuj] Gra
Grę rozpoczyna "grający" poprzez wyłożenie dowolnej swojej karty na stół – rozpoczęcie pierwszej lewy. Kolejni gracze dorzucają po jednej swojej karcie, obowiązuje kolor pierwszej karty. Gracz rzucający kartę jako drugi musi położyć wyższą, niż już leżąca, o ile taką ma (dotyczy również trumfów). Lewę wygrywa ten gracz, którego karta jest najwyższa (w kolejności: as – najwyższa, dziesiątka, król, dama, walet, dziewiątka – najniższa). Ten gracz zabiera całą lewę i kładzie ją koszulkami w górę na stosie przy sobie, po czy rozpoczyna kolejną lewę. Ważną rzecz stanowią meldunki. Meldunek jest to król z damą jednego koloru. Jeśli gracz posiada taką parę, może, gdy rozpoczyna lewę, położyć na stół damę lub króla (przyjęło się zykle kłaść najpierw damę, ponieważ jest to niższa karta i w przypadku zabrania przez innego gracza lewy, oddaje się mu mniej punktów) z tego meldunku i powiedzieć: "Melduję X" lub częściej: "X", gdzie X to wartość meldunku według poniższej tabelki:
| meldunek | wartość |
|---|---|
| ♠ pik | 40 |
| ♣ trefl | 60 |
| ♦ karo | 80 |
| ♥ kier | 100 |
Odmiennej punktacji używa się na Górnym Śląsku, a także w byłym województwie krakowskim, gdzie meldunek karo to 40, kier 60, pik 80 a trefl 100. Pozostałe reguły są identyczne.
Za zameldowanie meldunku gracz otrzymuje tyle punktów, ile wynosi wartość meldunku. Po zameldowaniu dowolnego meldunku wszystkie karty w jego kolorze stają się trumfami, to znaczy, że w lewie przebijają wszystkie pozostałe karty (np. w lewie 9 pik – as pik – walet karo (trumf) wygrywa walet, w lewie as trefl – walet kier (trumf) – dziesiątka kier (trumf) wygrywa dziesiątka kier jako wyższy trumf).
[edytuj] Podliczenie punktów, zapisanie punktów.
Wartości poszczególnych kart:
Karta | Pkt
-----+----- 9 | 0p J | 2p Q | 3p K | 4p 10 | 10p A | 11p
Za zameldowany meldunek gracz dolicza sobie do uzyskanych punktów jego wartość. Po obliczeniu punktów gracz "grający" sprawdza, czy zdobył deklarowaną po licytacji liczbę punktów. Jeśli tak, dopisuje tylko tą liczbę do swojego wyniku. jeśli nie, tą liczbę odpisuje się od jego wyniku. Ilość punktów w kartach (+ meldunki) gracza "grającego" musi się zgadzać,przy licytacji 150, gracz który ugrał 147 pkt. są odejmowane.Pozostali gracze zaokrąglają do pełnych dziesiątek (do 150)piątki zaokrąglają w dół (25 = 20pkt.)a szóstki w górę( 26=30). Pozostali gracze dopisują uzyskane punkty do już posiadanych.Jeśli któryś gracz przekroczył 1000 punktów po danym rozdaniu, gra się kończy, jeśli nie – następuje kolejne rozdanie. Jednak jeśli jeden z graczy przekroczył 900 (w niektórych wersjach 800) punktów, obowiązują go dodatkowe zasady.
[edytuj] Dodatkowe zasady
[edytuj] Bomba
Jeśli gracz licytował tylko sto (bo musiał), a pozostali gracze spasowali, gracz ten może dać tzw. bombę, jeśli nie jest w stanie ugrać stu punktów. Wtedy nie rozpoczyna się gry, graczowi temu zapisuje się, że dał bombę, natomiast pozostałym graczom (oprócz gracza "na musiku") po 60 punktów. Bombę można dać tylko jeden raz.
[edytuj] 900 lub 800
Jeśli jakiś gracz uzyskał lub przekroczył 900 (w innej wersji 800) punktów, to:
- Nie może już dać bomby,
- Nie dopisuje się mu punktów, jeśli nie był w danym rozdaniu grającym,
- Aby ukończyć grę, musi:
- być grającym
- posiadać meldunek.
W przypadku, gdy graczowi nie powiedzie się gra i punkty zostaną mu odjęte tak, że będzie miał mniej niż 900 (lub 800), powyższe zasady przestają obowiązywać.
[edytuj] Ponowne rozdanie
Gracze mogą się umówić, że rozdanie ponawia się, jeżeli po rozdaniu:
- Jeden z graczy ma 4 dziewiątki,
- Jeden z graczy ma sumę punktów w kartach mniejszą niż 10.
[edytuj] Inne
- Jeśli gra mniej, niż 4 graczy, można umówić się, że przy graniu 100 nie pokazuje się musika,
- Jeśli ktoś licytuje 130 lub więcej, można domagać się od niego pokazania meldunku, a ten gracz musi ów meldunek pokazać (w przeciwnym wypadku nie może dalej licytować).
[edytuj] Gra dla 2-4 graczy
[edytuj] Wersja w 4 graczy
Zasady podobne jak podczas gry w 3 osoby, jednak jedna osoba (zazwyczaj ta, która rozdaje) jest "na musie". Nie uczestniczy ona w grze, jednak zapisuje się jej punkty za karty w musiku: za Asa 50, za meldunki wartość meldunku. Pozostała część gry przebiega dokładnie tak, jak w przypadku 3 graczy.
[edytuj] Wersja dla 3 graczy
Jeśli grają trzy osoby, "na musiku" jest jeden z graczy, zwykle na lewo lub na prawo od rozdającego, a musik leży (3 karty zakryte!) na środku stołu. W tym wypadku rozdający jest normalnym graczem. Jeśli nikt nie zalicytuje więcej niż 100, musik bierze gracz który jest "na musiku" (od tego nazwa), a z tak uzyskanych 10 kart oddaje dwie dowolne zakryte karty pozostałym graczom. W innym przypadku musik bierze gracz, który deklarował najwyższą wartość punktów podczas licytacji.
Dodatkowe zasady: musik jest pokazywany na moment innym graczom tylko gdy odbyła się licytacja (gracze deklarowali wartości większe niż 120).
[edytuj] Wersje dla 2 graczy
- Każdy z graczy otrzymuje 10 kart, na stole leżą dwa musiki po dwie karty. Grający po licytacji wybiera jeden z musików, dokłada go do swoich kart na ręce, po czym dwie swoje karty odrzuca na stół (również zakryte). Po skończonej grze te cztery karty ze stołu dokłada się do stosu tego gracza, który wziął ostatnią lewę.
- Każdy z graczy otrzymuje 12 kart, gra toczy się z licytacją. Gracz "na musiku" pierwszy deklaruje wartość 100 w licytacji.
- Każdy z graczy otrzymuje po 6 kart, pozostałe ustawia się na wspólnej kupce, a gra toczy się bez musiku i bez licytacji. Rozpoczyna gracz przeciwny do rozdającego. Po zebraniu gracz który wziął lewę ciągnie 1 kartę z kupki a następnie kartę ciągnie drugi gracz. Taka odmiana gry w Tysiąca często nazywana jest Tysiącem dobieranym
