Włodzimierz Pietrzak
Z Wikipedii
Włodzimierz Pietrzak, ps. "Balk", "Andrzej Ados", "Juliusz Wolden" (ur. 7 lipca 1913 w Warszawie, zm. 20 sierpnia 1944 tamże) – polski poeta, prozaik i krytyk literacki.
Uczył się w gimnazjum w Kaliszu - redagował wtedy szkolną gazetę "Świt". Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Warszawskim, członek Koła Polonistów. Należał do klubu "S". Po studiach był urzędnikiem w Funduszu Pracy. Publikował w kilku pismach literackich. Od 1937 działał w organizacji Związek Młodej Polski. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika "Młoda Polska". Podczas okupacji hitlerowskiej aktywnie działał w podziemnym życiu kulturalnym. Był wtedy współredaktorem pisma "Pobudka". Związany z Konfederacją Narodu - był redaktorem jej organu - pisma "Nowa Polska". Pisał wiersze dotyczące problematyki ideowej i moralnej, a także bliskie konwencji katastroficznej. Uczestniczył w tworzeniu miesięcznika "Sztuka i Naród".
Uczestnik powstania warszawskiego - zginął 20 dnia walk na Starym Mieście. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na Powązkach Wojskowych.
Nagroda literacka przyznawana przez Stowarzyszenie PAX nosi imię Włodzimierza Pietrzaka.
[edytuj] Publikacje
- 1933 - S. Poezje (z Ryszardem Matuszewskim i Janem Kottem)
- 1936 - Prawo drapieżne
- 1938-1944 - Między Wschodem i Zachodem (nie zachowało się w całości)
- 1943 - Skrzydła
- Z pism Włodzimierza Pietrzaka (pośmiertnie, zebrane przez Z. Lichniaka):
[edytuj] O nim
- 1955 - Zygmunt Lichniak: Skazany na szukanie. Rzecz o Włodzimierzu Pietrzaku.
