Walhalla
Z Wikipedii
Walhalla, Valhalla (staronord. Valhöll - "komnata", "pałac poległych") – w mitologii nordyckiej miejsce przebywania poległych w chwale wojowników [tak zwanych Einherów], których z pola bitwy zabierały Walkirie, a na progu Walhalli witał ich Bragi. Walhalla znajduje się w Asgardzie, a dokładniej w Gladsheim i należy do głównego Boga Wikingów, czyli Odyna. Pałac o 540 bramach, przez które jednocześnie mogło przejść 800 wikingów idących ramię w ramię. Najstarszą bramą jest Walgind, która jest wiecznie otwarta. Na zachód od niej wisi przybity do ściany wilk, którego dziobie orzeł. Ściany pałacu Odyna pokryte są złotymi włóczniami, a sufit złotymi tarczami. Ławy obłożone są zbrojami wojowników, którymi Walhalla jest wypełniona. W Walhalli całymi dniami toczą się nieustające bitwy, a wieczorem wszyscy ucztują. Przyrządzany jest dzik Sahrimnir w kotle Eldhirmnir przez kucharza o imieniu Andhrimnir. Rogi z miodem podają Walkirie, pite jest również mleko kozy Heidrun. Wikingowie piją, jedzą i ćwiczą, aby w chwili końca świata stoczyć ostateczną bitwę ze złem u boku Thora. Walhalla to kraina wiecznego szczęścia.
