Walka
Z Wikipedii
Walka - to "wszelkie działanie przynajmniej dwupodmiotowe (przy założeniu, że i zespół może być podmiotem), gdzie jeden przynajmniej z przedmiotów przeszkadza drugiemu. W poszczególnym, najzwyklejszym i bodaj najciekawszym przypadku oba podmioty nie tylko dążą obiektywnie do celów niezgodnych, lecz nadto wiedzą o tym i liczą się w budowaniu swoich planów też z działaniami strony przeciwnej. Dlatego zaś ten przypadek, przypadek wzajemnego i świadomego zarazem przeszkadzania, uważamy za najciekawszy, iż wtedy obie strony zmuszają się wzajemnie w sposób osobliwie intensywny do pokonywania trudności, a więc pośrednio - do usprawniania techniki działań" (Tadeusz Kotarbiński „Traktat o dobrej robocie” Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1982 s. 221)
Tadeusz Kotarbiński jest twórcą ogólnej teorii walki, a opublikował tę teorię po raz pierwszy w roku 1938. Nazwał ją kooperacją negatywną. Rozwinęła się z niej gałąź wiedzy zwana agonologią (gr. agon - zawody). Ogólna teoria walki jest częścią teorii sprawnego działania, czyli prakseologii - nauki, której T. Kotarbiński był światowym prekursorem.
System walki - to skoordynowany wewnętrznie zbiór wzajemnie powiązanych sił, środków i różnorodnych działań, ukierunkowanych na osiągnięcie celu walki, (kampanii, operacji) w sposób zgodny z zamiarem dowódcy i przy jak najmniejszych stratach własnych. W skład systemu walki wchodzą podsystemy: rażenia, informacyjny, wsparcia, zasilania, infrastruktury obszaru działania, ugrupowania.
Czynniki walki
- manewr
- rażenie
- ciągłe rozpoznanie
- ochrona i obrona
- obrona przeciwlotnicza
- zabezpieczenie logistyczne
- dowodzenie
[edytuj] Bibliografia
- Kotarbiński T. - "Z ogólnej teorii walki", Sekcja Psychologiczna Towarzystwa Wiedzy Wojskowej, Warszawa 1938
- Kotarbiński T. - "Traktat o dobrej robocie", 1955
