Walter Scott
Z Wikipedii
Sir Walter Scott (ur. 15 sierpnia 1771 w Edynburgu, zm. 21 września 1832 w Abbotsford) – szkocki powieściopisarz i poeta.
Wychowywał się, a potem studiował prawo w rodzinnym Edynburgu, a następnie poszedł w ślady ojca, zostając adwokatem i sądowym urzędnikiem. Interesował się folklorem i historią Szkocji. Korzystał z tej tematyki w swojej twórczości i zapoczątkował w Anglii znamienne dla epoki romantyzmu zainteresowanie kulturą i tworczością ludową.
Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przed wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII wieku, a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych.
[edytuj] Ważniejsze dzieła
- Pieśń ostatniego minstrela (The Lay of the Last Minstrel, 1805)
- Pani Jeziora (The Lady of the Lake 1810)
- Waverley, czyli lat temu sześćdziesiąt (1814)
- Guy Mannering lub Astrolog (Guy Mannering, or the Astrologer 1815)
- Antykwariusz (The Antiquary, 1816)
- Rob Roy (1818)
- Więzienie w Edynburgu (The Heart of Midlothian, 1817)
- Narzeczona z Lammermoor (The Bride of Lammermoor 1819)
- Ivanhoe (1819)
- Kenilworth (1821)
- Talizman (The Talisman 1825)
- Kwintyn Durward: Powieść historyczna z czasów Ludwika XI (Quentin Durward)