Wenera 2

Z Wikipedii

Wenera 2 (ros. Венера - „Wenus”) to radziecka bezzałogowa sonda kosmiczna przeznaczona do badania planety Wenus.

Spis treści 1 Charakterystyka misji 2 Cele naukowe 3 Opis misji 4 Instrumenty

[edytuj] Charakterystyka misji

• indeks COSPAR: 1965-091A
• rakieta nośna: Mołnia 8K78M
• miejsce startu: kosmodrom Bajkonur, Kazachstan
• czas trwania: 12 listopada 1965 (05:02:00 UTC) – ?
• zbliżenie do Wenus: 27 lutego 1966 (na odl. 24000 km)
• końcowa orbita heliocentryczna: 0,7 x 0,99 AU; 290 d; 4,3°
• wymiary sondy: wysokość ok. 3,3 m; średnica 1,1 m
• masa startowa: 963 kg

[edytuj] Cele naukowe

• Badania promieniowania korpuskularnego i pola magnetycznego między Ziemią a Wenus oraz w otoczeniu Wenus.
• Dostarczenie obrazów Wenus za pośrednictwem aparatury TV.

[edytuj] Opis misji

Wenera 2 została wystrzelona z orbity parkingowej z Tyazheliy Sputnik (65-091B), w kierunku Wenus. Miała ona na pokładzie aparaturę TV i instrumenty naukowe. 27 lutego 1966 roku, sonda minęła Wenus w odl. ok. 24000 km i weszła na orbitę heliocentryczną. Jednak przed dotarciem do planety nastąpiła awaria łączności i do Ziemi nie dotarły żadne dane.

[edytuj] Instrumenty

• Eksperyment cząstek energetycznych MSU–TASPD - był jednym z kilku eksperymentów przygotowanych przez Wydział Teoretycznej i Stosowanej Fizyk Kosmicznej przy Instytucie Fizyki Jądrowej im. Skobeltsyna Uniwersytetu Moskiewskiego. Instrument ten był również na pokładzie sond Łuna, Zond, Mars, Wega, Fobos, i mierzył cząstki energetyczne (MeV) w ośrodku międzyplanetarnym (wczesne misje np. Zond 1 i 3, prowadziły pomiary powyżej 30 MeV, późniejsze, mierzyły protony o niższej energii i większej ilości miejsc (w okolicach i z dala od Słońca)).