Wiąz szypułkowy
Z Wikipedii
| Wiąz szypułkowy | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | ukęślowe |
| Nadrząd | Urticanae |
| Rząd | pokrzywowce |
| Rodzina | wiązowate |
| Rodzaj | wiąz |
| Gatunek | wiąz szypułkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Ulmus laevis | |
Wiąz szypułkowy inaczej zwany wiąz limak lub limak, (Ulmus laevis) - gatunek drzewa należący do rodziny wiązowatych.
[edytuj] Charakterystyka
Drzewo o bardzo asymetrycznych liściach, wysokości do 35-40m.
Drzewo o szerokiej, kopulastej lub pucharowato rozszerzonej ku górze koronie. Obwodowe, drobne gałęzie często zwisają. Pień o średnicy do 1,5m jest prosty, u drzew wolno stojących często bywa nisko rozdzielony na kilka odnóg o dość sporych rozmiarach. Korowina na pniu młodych drzew u podstawy łuszczy się cienkimi płatami. Bardzo charakterystyczne dla tego gatunku są deskowato rozszerzone nasady głównych korzeni. Natomiast u drzew starszych nasada pnia jest przez to rozszerzona i wzmocniona poprzez potężne wsporniki.
Pędy, nawet starsze gałązki, szczeciniasto owłosione. Pączki jednakowej wielkości i kształtu. Łuski dwubarwne - jasnobrunatne z ciemniejszymi brzegami. Pączki ostre. Pęd bruzdowany, bardzo gęsto się rozgałęzia.
Liście o kształcie eliptycznym lub odwrotnie jajowatym, najszersze powyżej środka, długości 6-14 cm, podwójnie piłkowane, na szczycie nagle zaostrzone. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest silna asymetryczność liści u nasady. Z wierzchu liście są gładkie lub nieco szorstkie, od spodu miękko omszone. Ogonek liściowy krótki (4-6mm).
Kwiaty na długich, zwisających szypułkach. Orzęsiony brzeg okwiatu. Pręciki (6-8) o fioletowych pylnikach. Znamiona białe.
Owocem jest spłaszczony orzeszek otoczony dokoła pergaminowatym skrzydełkiem. Owoce niewielkie, gęsto i drobno orzęsione, z orzeszkiem pośrodku, zwisające na długich i cienkich szypułkach. Dojrzewają w maju - czerwcu, szybko opadają z drzewa i wkrótce kiełkują.
Europa środkowa, wschodnia i południowo - wschodnia aż po Kaukaz, na wschód od Uralu. W całej Polsce pospolity.
Rośnie w lasach łęgowych wraz z topolami i wierzbami oraz w wilgotnych lasach na żyznych, głębokich glebach. Nie tworzy czystych drzewostanów, lecz występuje jako domieszka w lasach liściastych. W górach dochodzi do wysokości 1200 m n.p.m. i rośnie głównie nad potokami.
jest twarde, ciężkie, wodoodporne, stosowane w budownictwie wodnym i meblarstwie.
- Inne
Sadzony w parkach. Odporny na naczyniową chorobę wiązów.
