Wiśniowiec
Z Wikipedii
Wiśniowiec (ukr. Вишнівець) - miasto ukraińskie leżące w obwodzie tarnopolskim, w rejonie zbaraskim. Miasto liczy około 3400 mieszkańców.
[edytuj] Historia
Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z roku 1395, ale pod nazwą Wiśniowiec miejscowość wymieniona została po raz pierwszy w połowie XV wieku. Miejscowość znana jest głównie z bitwy, jaka rozegrała się tutaj 28 kwietnia 1512 roku, kiedy to pod Wiśniowcem wojska Rzeczypospolitej pobiły armię tatarską. Do roku 1744 miejscowość wchodziła w skład posiadłości Wiśniowieckich, a po śmierci hetmana wielkiego litewskiego Michała Serwacego Wiśniowieckiego przeszła w ręce rodu Mniszchów, a po nich w połowie XIX wieku Platerów. Wiśniowiec od początku swego istnienia aż do ostatniego rozbioru wchodził w skład Polski i był częścią województwa podolskiego. Od 1795 do traktatu ryskiego w 1921 Wiśniowiec należał do państwa rosyjskiego, następnie do 1939 znów do Polski (województwo tarnopolskie). W wyniku agresji radzieckiej 17 września 1939 roku miasto dostało się pod okupację ZSRR, w 1941-1944 było pod okupacją niemiecką. W 1944 nastąpiła ponowna okupacja radziecka. W 1945 na podstawie traktatu pokojowego kończącego drugą wojnę światową Wiśniowiec ostatecznie wszedł w skład ZSRR, a po jego upadku w roku 1991 miasto należy do Ukrainy.
Pomimo licznych działań wojennych prowadzonych na tych terenach w ciągu ostatnich 300 lat zachowały się w Wiśniowcu liczne zabytki, takie jak pałac Wiśniowieckich z XVIII wieku (w XIX wieku przebudowany przez Mniszchów, a w drugiej połowie XX wieku odbudowany) razem z parkiem, cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego z XVI wieku oraz cerkiew Archanioła Michała z XVII wieku (dwukrotnie odbudowywana - w XVIII i XIX wieku).
